ആഭാസന്മാർ വാഴുന്ന സർവകലാശാല

ബി ആർ പി ഭാസ്കർ
 ജനയുഗം

രാജ്യത്തെ ഞെട്ടിച്ച ഡൽഹി കൂട്ടബലാത്സംഗത്തിന്റെ മൂന്നാം വാർഷികാചരണ വേളയിൽ ആ ബലാത്സംഗക്കേസിലെ ബാലനായ പ്രതി ലഘുശിക്ഷ പൂർത്തിയാക്കി പുറത്തു വരുന്നതു തടയാൻ ചിലർ ശ്രമിക്കുകയുണ്ടായി. അതിനിടെയാണ്‌ കാലിക്കട്ട്‌ സർവകലാശാലയിലെ നാന്നൂറിൽ പരം പെൺകുട്ടികൾ ക്യാമ്പസിൽ തങ്ങൾ നേരിടുന്ന പീഡനങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ ഹൈക്കോടതി ചീഫ്‌ ജസ്റ്റി സിന്‌ കത്തയച്ചു എന്ന വാർത്ത പുറത്തു വന്നത്‌. പ്രബുദ്ധ കേരളത്തിന്റെ വികൃതമുഖം അനാവരണം ചെയ്യുന്ന ആ സംഭവം പൊതുമണ്ഡലത്തിൽ ഒരു ചലനവും സൃഷ്ടിച്ചില്ല.

പോസ്റ്റ്‌ കാർഡിലാണ്‌ എഴുതി അയക്കുന്നതെങ്കിൽപോലും പരാതി ഗൗരവപൂർവമായ  പരിഗണന അർഹിക്കുന്നെങ്കിൽ അതിനെ റിട്ട്‌ ഹർജിയായി ക രുതുന്ന പാരമ്പര്യം നമ്മുടെ ഉയർന്ന നീതിപീഠങ്ങൾക്കുണ്ട്‌. ആ നിലയ്ക്ക്‌ ഇക്കാര്യത്തിൽ ഹൈക്കോടതിയുടെ ഇടപെടൽ ന്യായമായും പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്‌. അവധിക്കാല മനോഭാവം മൂലമാകണം ഇത്‌ എപ്പോൾ, എങ്ങനെയുണ്ടാകുമെന്ന ഒരു സൂചനയും ഇതുവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല.

ചീഫ്‌ ജസ്റ്റിസിനയച്ച കത്തിന്റെ കോപ്പി വിദ്യാർഥിനികൾ സർവകലാശാലയുടെ ചാൻസലറായ ഗവർണർക്കും വിദ്യാഭ്യാസമന്ത്രിക്കും അയച്ചതായി വാർത്തയിലുണ്ടായിരുന്നു. ഗ വർണർ പി സദാശിവം ഇന്ത്യയുടെ മുൻ ചീഫ്‌ ജസ്റ്റിസ്‌ കൂടിയാണ്‌. മുൻഗാമികളിൽ നിന്ന്‌  വ്യത്യസ്തമായി ചാൻസലർ പദവി ഗൗരവത്തോടെ എടുക്കുകയും സംസ്ഥാനത്തെ സർവകലാശാലകളുടെ പ്രവർത്തനത്തിൽ സവിശേഷ താൽപര്യമെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആളുമാണദ്ദേഹം.ഇക്കാര്യത്തിൽ അദ്ദേഹം എന്ത്‌ നടപടിയെടുക്കാനുദ്ദേശിക്കുന്നു എന്നറിയില്ല.

വിദ്യാഭ്യാസമന്ത്രിയെന്ന നിലയിൽ പല കാര്യങ്ങളിലും സങ്കുചിതവും പ്രതിലോമപരവുമായ നിലപാടുകൾ എടുത്തിട്ടുള്ള പി കെ അബ്ദുറബ്ബിൽ നിന്ന്‌ ഗുണപരമായ എന്തെങ്കിലും നീക്കം പ്രതീക്ഷിക്കാനാകുമെന്ന്‌ തോന്നുന്നില്ല.


സർവകലാശാലയിലെ വിദ്യാർഥി സംഘടനകൾ വിദ്യാർഥിനികളുടെ പരാതിയിൽ വ്യത്യസ്ത നിലപാടുകൾ സ്വീകരിച്ചതായി കാണുന്നു. ക്യാമ്പസ്‌ അതിക്രമങ്ങൾ രൂക്ഷമായ സാഹചര്യത്തിലാണ്‌ വിദ്യാർഥിനികൾ കത്തയച്ചതെന്ന്‌ എസ്‌എഫ്‌ഐ സെനറ്റിൽ വാദിച്ചപ്പോൾ ഹോസ്റ്റലിലെ ശോചനീയമായ അവസ്ഥക്കെതിരെ നിവേദനം നൽകാനെന്ന പേരിൽ ഒപ്പുശേഖരിച്ചശേഷം ആദ്യ പേജ്‌ മാറ്റി പീഡനത്തിനെതിരായ പരാതിയാക്കി മാറ്റുകയായിരുന്നെന്ന്‌ എംഎസ്‌എഫ്‌ ആരോപിച്ചു. കത്ത്‌ തയ്യാറാക്കുന്നതിന്‌ നേതൃത്വം നൽകിയ ആറു വിദ്യാർഥിനികൾക്കെതിരെ നടപടിയെടുക്കണമെന്ന്‌ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രമേയം എംഎസ്‌എഫ്‌ അവതരിപ്പിക്കുകയും അത്‌ സെനറ്റ്‌ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.

കാലിക്കറ്റ്‌ സർവകലാശാലയുടെ കാര്യങ്ങളിൽ തുടക്കം മുതൽ വലിയ താൽപര്യം എടുത്തു വരുന്ന മുസ്ലിം ലീഗിന്റെ പോഷകസംഘടനയാണ്‌ എംഎസ്‌എഫ്‌. അത്‌ സ്ത്രീപീഡകർക്ക്‌ അനുകൂലമായ നിലപാടെടുക്കുകയും ആ നിലപാടിന്‌ സെനറ്റ്‌ അംഗീകാരം നൽകുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സർവകലാശാലയിൽ ഉത്തരവാദപ്പെട്ട സ്ഥാനങ്ങൾ വഹിക്കുന്നവർ ക്യാമ്പസിൽ അഴിഞ്ഞാടുന്നവരെ സംരക്ഷിക്കാൻ തയ്യാറുള്ളവരാണെന്ന്‌ വ്യക്തമാകുന്നു.

വിദ്യാർഥിനികളുടെ നേതാക്കൾക്കെതിരെ നടപടി ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ട്‌ ഏതാനും വിദ്യാർഥികൾ നൽകിയ പരാതിയിൽ നേരിട്ടു അന്വേഷണമോ മേറ്റ്ന്തെങ്കിലും നടപടിയോ എടുക്കാതെ രജിസ്ട്രാർ പൊലീസിനു കൈമാറിയെന്നും അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ തേഞ്ഞിപ്പാലം പൊലീസ്‌ ഒരു കേസ്‌ രജിസ്റ്റർ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നും ഏറ്റവും ഒടുവിൽ കിട്ടിയ റിപ്പോർട്ടുകൾ പറയുന്നു. പീഡകരും അവരുടെ സംരക്ഷകരും പൊലീസ്‌ നടപടികളിലൂടെ വിദ്യാർഥിനികളെ ഭയപ്പെടുത്തി നിശ്ശബ്ദരാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു എന്നർഥം.

ഇതേ തരത്തിലുള്ള ഒരു പരാതി ഈ സർവകലാശാലയി ൽ നിന്ന്‌ 1997ലും ഹൈക്കോടതിക്ക്‌ ലഭിച്ചിരുന്നു. അന്നത്തെ ചീഫ്‌ ജസ്റ്റിസ്‌ സ്ഥിതിഗതികൾ പഠിച്ചു റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യാൻ പ്രമുഖ അഭിഭാഷകയായ വി പി സീമന്തിനിയുടെ അധ്യക്ഷതയിലുള്ള ഒരു സമിതിയെ നിയോഗിച്ചു. ചുറ്റുമതിലില്ലാത്ത ക്യാമ്പസിൽ പെൺകുട്ടികളുടെ സുരക്ഷ ഉറപ്പാക്കാനായി ഹോസ്റ്റൽ കവാടത്തിലും സമീപത്തുള്ള റോഡിലും സുരക്ഷാ ജീവനക്കാരെ നിയോഗിക്കുക, രാത്രികാലങ്ങളിൽ പട്രോളിങ്‌ ഏർപ്പെടുത്തുക തുടങ്ങിയ പല നിർദ്ദേശങ്ങളും ആ സമിതി നൽകി. അവ നടപ്പിലാക്കിയിരുന്നെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ പെൺകുട്ടികൾക്ക്‌ വീണ്ടും ഹൈക്കോടതിയെ സമീപിക്കേണ്ടി വരില്ലായിരുന്നു.

പുറത്തു വന്നിട്ടുള്ള വിവരങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്‌ ക്യാമ്പസിലെ അവസ്ഥ അന്നത്തേക്കാൾ മോശമായിരിക്കുന്നു എന്നാണ്‌. ഒരു വിദ്യാർഥിനി വരച്ചുകാട്ടുന്ന ചിത്രം കാണുക: പ്രഭാത സവാരിക്ക്‌ പോകുമ്പോൾ കേൾക്കുന്ന അസഹ്യമായ കമന്റടി മുതൽ തുടങ്ങുന്നു ഇവിടത്തെ പ്രശ്നങ്ങളുടെ നീണ്ട നിര. ഷാളിടാത്ത പെൺകുട്ടിയെ കാണുമ്പോൾ ‘എനിക്ക്‌ പലതും ചെയ്യാൻ തോന്നുന്നു’ എന്നു പറയുന്നവർ, പാവാട ഇടുന്നവരോട്‌ “നിന്റെയൊക്കെ വീട്ടിലറിഞ്ഞോണ്ടാണോ ഇതൊക്കെ ഇടുന്നതെ’ന്ന്‌’ ചോദിച്ച്‌ കുനിഞ്ഞു നിന്നു നീളമളക്കുന്നവർ, ഹോസ്റ്റലിലെ വിദ്യാർി‍നികൾ ” സെക്സിന്‌ അവൈലബിൾ ആണോ?’ എന്ന്‌ വഴിവക്കിൽ നട്ടുച്ചയ്ക്ക്‌ കാത്തു നിന്ന്‌ ചോദിക്കുന്നവർ, നഗ്നതാ പ്രദർശനം നടത്തുന്നവർ, അതുകണ്ട്‌ പേടിച്ചോടുന്ന കുട്ടികളുടെ പുറകേപോയി സ്വയംഭോഗം ചെയ്ത്‌ കാണിക്കുന്നവർ, ഹോസ്റ്റലിനു വെളിയിലെ റോഡിലൂടെ തെറി പറഞ്ഞു പോകുന്നവർ, പെൺകുട്ടികളുടെ നേരെ സ്ഫോടക വസ്തു എറിയുന്നവർ, ക്യാമ്പസിലെ പരിപാടികൾക്കിടെ വന്ന്‌ കമന്റടിക്കുകയും ദേഹോപദ്രവം ഏൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ, ഹോസ്റ്റലിനു വെളിയിൽ വാഹനം നിർത്തി വസ്ത്രമുരിയുന്നവർ തുടങ്ങി ഞങ്ങൾ നേരിടുന്ന മനുഷ്യരും അവരുടെ വൈകൃതങ്ങളും അനവധിയാണ്‌.

ക്യാമ്പസിലെ ലജ്ജാകരമായ അവസ്ഥ മറന്നുകൊണ്ട്‌ മുന്നോട്ടുപോകുന്ന അധികൃതരിൽ യാഥാർഥ്യബോധമുണ്ടാക്കാമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ വിദ്യാർഥിനികൾ അടുത്ത കാലത്ത്‌ ‘സമത്വം, സ്വാതന്ത്ര്യം, സുരക്ഷ’ എന്ന  മുദ്രാവാക്യവുമായി ‘ആകാശം മുട്ടെ പരാതികൾ’ എന്ന്‌ പേരിൽ സമാധാനപരമായ ഒരു സമരം സംഘടിപ്പിക്കുകയുണ്ടായി. ഹൈഡ്രജ ൻ നിറച്ച ബലൂണുകളിൽ പരാതിക്കെട്ടുകൾ കെട്ടി അവർ മുകളിലേക്ക്‌ വിട്ടു. അധികൃതർ അത്‌ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു.

ഇപ്പോഴത്തെ വൈസ്‌ ചാൻസലർ കെ മുഹമ്മദ്‌ ബഷീർ സ്ഥാനമേറ്റിട്ട്‌ ഒരു മാസമേ ആയിട്ടുള്ളു. പക്ഷെ ക്യാമ്പസിലെ സാഹചര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌ അറിവില്ലാത്തയാളല്ല അദ്ദേഹം. കാരണം ആ പദവിയിലെത്തുന്നതിനു മുമ്പ്‌ അദ്ദേഹം അവിടെ രജിസ്ട്രാർ ആയിരുന്നു. അതിനു മുമ്പ്‌ അദ്ദേഹം മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ ഒരു കോളജിൽ  പ്രിൻസിപ്പൽ ആയിരുന്നു.

വിദ്യാർഥിനികളുടെ പരാതിയിൽ മൗനമവലംബിക്കുകയും അതിന്റെ പിന്നിൽ പ്രവർത്തിച്ചവർക്കെതിരെ നടപടിയെടുക്കാനുള്ള കുത്സിതശ്രമങ്ങൾക്കൊപ്പം നിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വൈസ്‌ ചാൻസലർക്കും രജിസ്ട്രാർക്കും ആ പദവികൾ വഹിക്കാനുള്ള യോഗ്യതയില്ല. അവരും അവർക്ക്‌ ആ പദവി നേടിക്കൊടുത്ത അബ്ദു റബ്ബും വിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്തെ ഗുരുതരമായ പ്രശ്നങ്ങളുടെ ഭാഗമാണ്‌.
അവർക്ക്‌ പ്രശ്ന പരിഹാരത്തിനുള്ള മാർഗത്തിന്റെ ഭാഗമാകാൻ കഴിയില്ല. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ സർവകലാശാലയിലെ ആഭാസന്മാരുടെ വിളയാട്ടം അവസാനിപ്പിക്കാൻ ഹൈക്കോടതി അടിയന്തരമായി ഇടപെടേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. (ജനയുഗം, ഡിസംബർ 23, 2015)

മോദിയും മാണിയും നമ്മളും

ബി.ആർ.പി. ഭാസ്കർ

ധനം

നരേന്ദ്ര മോദി ഒരു ചുരുങ്ങിയ കാലയളവിൽ ദേശിയ-അന്താദ്ദേശീയതലങ്ങളിൽ വളർത്തിയെടുത്ത പ്രഭാവവും കെ.എം. മാണി അര നൂറ്റാണ്ടു കാലമെടുത്ത് സംസ്ഥാനത്ത് കെട്ടിപ്പൊക്കിയ പ്രതിച്ഛായയും ഏതാണ്ട് ഒരേസമയത്ത് തകർന്നത് കേവലം യാദൃശ്ചികം. പ്രധാനമന്ത്രിയെന്ന നിലയിൽ മോദി രാജ്യത്തിന്റെയും ധനമന്ത്രിയെന്ന നിലയിൽ മാണി സംസ്ഥാനത്തിന്റെയും സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥകളുടെ ഭാഗ്യവിധാതാക്കളായിരിക്കെ ഉണ്ടായ വിധിവൈപരീത്യം നമ്മെ, ഇന്നാട്ടിലെ ജനങ്ങളെ, ബാധിക്കുമോയെന്നും ബാധിക്കുമെങ്കിൽ എങ്ങനെയെന്നും അന്വേഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ബീഹാറിൽ ഭാരതീയ ജനതാ പാർട്ടിക്കേറ്റ തിരിച്ചടി മോദിയുടെ കേന്ദ്ര ഭരണത്തിന്മേലുള്ള പിടിമുറുക്കം ഒട്ടും കുറച്ചിട്ടില്ല. തെരഞ്ഞെടുപ്പു തോൽ‌വിയുടെ ഉത്തരവാദിത്വത്തിൽ എല്ലാവർക്കും പങ്കുണ്ടെന്ന പാർട്ടി നേതൃത്വത്തിന്റെ നിലപാടിന് അണികൾ നിശ്ശബ്ദം അംഗീകാരം നൽകിക്കഴിഞ്ഞു. എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞ ഒന്നരക്കൊല്ലമായി പ്രവർത്തിച്ച രീതിയിൽ തുടരാനാകുമോ എന്ന ചോദ്യം പിന്നെയും അവശേഷിക്കുന്നു. ആഗോള സാമ്പത്തിക ശക്തികൾ ആവശ്യപ്പെടുന്ന പല പരിഷ്കാരങ്ങളും ആന്തരിക സാഹചര്യങ്ങളുടെ സമ്മർദ്ദം മൂലം മൻ‌മോഹൻ സിങ് സർക്കാരിന് നടപ്പാക്കാനായില്ല. അവ നടപ്പാക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷ മോദി രാജ്യത്തിനകത്തും പുറത്തും ഉയർത്തിയിരുന്നു. സർക്കാരിനു നേരിട്ടു ചെയ്യാനാകുന്ന പലതും അദ്ദേഹം ചെയ്തു. ലോക് സഭയിൽ വ്യക്തമായ ഭൂരിപക്ഷമുണ്ടെങ്കിലും രാജ്യസഭയിൽ എൻ.ഡി.എ. ന്യൂനപക്ഷമാകയാൽ നിയമഭേദഗതി ആവശ്യമുള്ള മാറ്റങ്ങളുമായി മുന്നോട്ടു പോകാൻ മോദിക്കായിട്ടില്ല. പരിഷ്കരണങ്ങളുടെ ഭാഗമായ ജനറൽ  സെയിൽ ടാക്സ് ബിൽ പാസാക്കുന്നതിന് സഹായിക്കണമെന്ന്  കേന്ദ്ര മന്ത്രി അരുൺ ജെയ്ട്ലി കോൺഗ്രസിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പുതിയ സാഹചര്യത്തിൽ കോൺഗ്രസ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള പ്രതിപക്ഷ കക്ഷികൾ കുറേക്കൂടി കർക്കശമായ നിലപാട് സ്വീകരിക്കാനാണിട. ഭരണത്തിലിരിക്കെ കോൺഗ്രസ് ചെയ്യാനാഗ്രഹിച്ച ചില കാര്യങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ പോലും ആ കക്ഷി ഇപ്പോൾ തയ്യാറല്ല. വികസനപ്രവർത്തനങ്ങളുടെ സുഗമമായ പുരോഗതിക്ക് സമാധാനം കൂടിയേ തീരൂ. അയൽ‌രാജ്യങ്ങളുമായി നല്ല ബന്ധം ഉണ്ടായാൽ മാത്രം പോരാ, രാജ്യത്തിനകത്തും നല്ല ബന്ധം നിലനിൽക്കണം. നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയ കക്ഷികളുടെ ആത്മവിശ്വാസക്കുറവാണ് ജനതാല്പര്യം മുൻ‌നിർത്തി വികസന വിഷയങ്ങളിൽ സഹകരിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് അവരെ പിന്നോട്ടു വലിക്കുന്നത്.

വികസനപാത സുഗമമാക്കാൻ മോദി സർക്കാർ എടുത്തിട്ടുള്ളതോ എടുക്കാനുദ്ദേശിക്കുന്നതോ ആയ പല തീരുമാനങ്ങളും വലിയ തോതിലുള്ള എതിർപ്പ് വിളിച്ചുവരുത്തിയിട്ടുണ്ട്. പരിസ്ഥിതി  നിയമങ്ങളിൽ വെള്ളം ചേർക്കാനുള്ള നീക്കങ്ങൾ ഇക്കൂട്ടത്തിൽ പെടുന്നു. ബീഹാറിലെ തിരിച്ചടിയുടെ വെളിച്ചത്തിൽ ഈ വക തീരുമാനങ്ങൾ പുന:പരിശോധനക്കാൻ മോദി തയ്യാറാണെന്ന ഒരു സൂചനയുമില്ല. അതുകൊണ്ട് കാര്യങ്ങൾ ഏറെക്കുറെ കഴിഞ്ഞ ഒന്നര കൊല്ലക്കാലത്തെപ്പോലെ തന്നെയാകും ഇനിയും മുന്നോട്ടു പോവുക.

മാണിയുടെ തിരിച്ചടി അടിസ്ഥാനപരമായി ഒരു വ്യക്തിയുടെ ദുര്യോഗമാണ്. കേരള രാഷ്ട്രീയം അനിശ്ചിതാവസ്ഥയിലായിരുന്ന കാലത്താണ് അദ്ദേഹം കോൺഗ്രസിൽ നിന്ന് കേരളാ കോൺഗ്രസിലെത്തിയത്. ചെറിയ കക്ഷികളുടെ നേതാക്കൾക്കും മുഖ്യമന്ത്രിയാകാൻ കഴിയുന്ന കാലമായിരുന്നു അത്. അന്ന് അദ്ദേഹത്തെ ഒരു ഭാവി മുഖ്യമന്ത്രിയായി ചിലർ കാണുകയും ചെയ്തു. അതുണ്ടായില്ലെന്നു തന്നെയല്ല, അപമാനഭാരത്തൊടെ മന്ത്രിപദം ഒഴിയേണ്ട സാഹചര്യവുമുണ്ടായി. അദ്ദേഹത്തിനെതിരായ അഴിമതി ആരോപണം കോടതി വിചാരണയിലൂടെ തെളിയിക്കപ്പെടാനുള്ള സാധ്യത കുറവാണ്. എന്നാൽ കേരള രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ഇപ്പോൾ പ്രകടമായിട്ടുള്ള അടിയൊഴുക്കുകൾ അഗ്നിശുദ്ധി വരുത്തി തിരിച്ചുവരാനാകുമെന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതീക്ഷ സഫലമാകുന്നതിന് സഹായകമാണോ എന്നത് കാത്തിരുന്നു കാണേണ്ട കാര്യമാണ്. സമയം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാഗത്തല്ല.

യു.ഡി.എഫ് സർക്കാരുകളിൽ തുടർച്ചയായി ധനകാര്യം കൈകാര്യ്യം ചെയ്തയാളാണ് മാണി. മുന്നണികൾ എന്തൊക്കെ അവകാശവാദങ്ങൾ ഉന്നയിച്ചാലും അവയുടെ സാമ്പത്തിക നയങ്ങളിൽ ഇന്നുള്ള വ്യത്യാസം ഏറെക്കുറെ സാങ്കല്പികമാണ്. പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായ കാരണങ്ങളാൽ സി.പി.എം നയിക്കുന്ന മുന്നണി അധികാരത്തിൽ വരുമ്പോൾ ഊർദ്ധശ്വാസം വലിക്കുന്ന പൊതുമേഖലാ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ നില മെച്ചപ്പെടുത്താൻ എടുക്കുന്ന ചില നുണുക്ക് നടപടികളൊഴിച്ചാൽ, സംസ്ഥാനത്ത് ഭരണമാറ്റത്തിന്റെ ഫലമായി ധനകാര്യ മാനേജുമെന്റിൽ കാര്യമായ മാറ്റങ്ങളുണ്ടാകാറില്ല. രണ്ട് മുന്നണികളും ക്ഷേമ രാജ്യ സങ്കല്പത്തെ ആനുകൂല്യ വിതരണമായി ചുരുക്കിയിട്ടുള്ളതുകൊണ്ട് മാണിയുടെ രാജിയുടെ ഫലമായി വലിയ മാറ്റങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതില്ല. ഒരു പുതിയ ധനമന്ത്രിയെ നിയമിക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടെന്ന ചിന്തപോലും ഭരണമുന്നണിയിലില്ല.  (ധനം, ഡിസംബർ 16, 2015)

കേരളം ഭയക്കണം. ഇരുമുന്നണികളും തളരുകയാണ്!

ബി. ആർ.പി. ഭാസ്കർ

മാധ്യമ വിശകലനങ്ങളനുസരിച്ച് രാഷ്ട്രീയകക്ഷികൾ വീറോടെ മത്സരിച്ച തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പിലെ വിജയി എൽ.ഡി.എഫ് ആണ്. ബി.ജെ.പി. നഗരപ്രദേശങ്ങളിൽ വലിയ മുന്നേറ്റമുണ്ടാക്കി. സോളാർ തട്ടിപ്പു കേസുകളും ബാർ കോഴ കഥകളുമൊക്കെ അതിജീവിച്ച് കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു കൊല്ലക്കാലത്ത് തുടർച്ചയായി തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളും ഉപതെരഞ്ഞെടുപ്പുകളും വിജയിക്കുകയും അതിന്റെ ബലത്തിൽ സംസ്ഥാനത്ത് ഭരണത്തുടർച്ച സ്വപ്നം കാണുകയും ചെയ്ത യു.ഡി.എഫ് തോറ്റു.

ഒരഞ്ചുവർഷ ചട്ടക്കൂടിൽ നിന്നുള്ള വീക്ഷണമാണിത്. ചട്ടക്കൂട് കുറേക്കൂടി വിപുലീകരിച്ചാൽ  സി.പി.എമ്മും കോൺഗ്രസും നയിക്കുന്ന മുന്നണികൾ നിലവിൽ വന്നശേഷം കമ്പ്യൂട്ടർ ഭാഷയിൽ ഡിഫാൾട്ട് സെറ്റിങ് എന്നു പറയുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു സ്ഥായീഭാവം ഉള്ളതായി കാണാം. ലോക് സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ കോൺഗ്രസ് നയിക്കുന്ന മുന്നണിക്കും തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ സി.പി.എം. നയിക്കുന്ന മുന്നണിക്കും മുൻ‌തൂക്കമുള്ള ഒന്നാണത്. ത്രിതല തദ്ദേശ സംവിധാനം വിശദമായി പരിശോധിക്കുമ്പോൾ കോർപ്പൊറേഷനുകളിലും ഗ്രാമപഞ്ചായത്തുകളിലും എൽ.ഡി.എഫും മുനിസിപാലിറ്റികളിൽ യു.ഡി.എഫുമാണ് മുന്നിൽ. നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിലാകട്ടെ ഇരുമുന്നണികളും സമാസമമാണ്. ഇത്തവണ എൽ.ഡി.എഫ് ജയിച്ചാൽ അടുത്ത തവണ യു.ഡി.എഫ്.

ചിലപ്പോൾ പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങളിൽ സ്ഥായീഭാവത്തിൽ മാറ്റമുണ്ടാകുന്നു. അങ്ങനെ എൽ.ഡി.എഫ്  2004ലെ ലോക് സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ 20ൽ 19 സീറ്റും നേടി. കോൺഗ്രസിലെ ഗ്രൂപ്പ് വഴക്ക് കൈവിട്ടുപോയതാണ് അന്ന് എൽ.ഡി.എഫിന് ഗുണം ചെയ്തത്. അതുപോലെ 2010ലെ തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ യു.ഡി.എഫ് പല തലങ്ങളിലും എൽ.ഡി.എഫിനെ കടത്തിവെട്ടി. താഴേത്തട്ടു വരെ എത്തിയ സി.പി.എമ്മിലെ  വിഭാഗീയതയാണ് അന്ന് യു.ഡി.എഫിന് ഗുണം ചെയ്തത്. ഈ വിശാല ചട്ടക്കൂടിൽ നോക്കുമ്പോൾ എൽ.ഡി.എഫിന്റെ ഇത്തവണത്തെ വിജയം സ്ഥായീഭാവത്തിലേക്കുള്ള തിരിച്ചുപോക്കാണ്.  എന്നാൽ നേരത്തെ തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ആധിപത്യം പൂർണ്ണമായി പുന:സ്ഥാപിക്കാൻ അതിന്  കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.

എൽ.ഡി.എഫ് 2005ൽ 650 ഗ്രാമ പഞ്ചായത്തുകളിലും 110 ബ്ലോക്ക് പഞ്ചായത്തുകളിലും 12 ജില്ലാ പഞ്ചായത്തുകളിലും ഭൂരിപക്ഷം നേടിയിരുന്നു. യു.ഡി.എഫിന് ഭൂരിപക്ഷം കിട്ടിയത് 224 ഗ്രാമ പഞ്ചായത്തുകളിലും 29 ബ്ലോക്ക് പഞ്ചായത്തുകളിലും രണ്ട് ജില്ലാ പഞ്ചായത്തുകളിലും മാത്രം. മൂന്നു തലങ്ങളിലും 2010ൽ യു.ഡി.എഫ് മുൻ‌കൈ നേടി. ഇരുമുന്നണികളുടെയും നില അന്ന് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു: ഗ്രാമ പഞ്ചായത്തുകൾ -- എൽ.ഡി.എഫ്  384, യു.ഡി.എഫ്  582. ബ്ലോക്ക് പഞ്ചായത്തുകൾ -- എൽ.ഡി.എഫ് 60, യു.ഡി.എഫ് 92. ജില്ലാ പഞ്ചായത്തുകൾ -- എൽ.ഡി.എഫ് 6, യു.ഡി.എഫ് 8. ഇത്തവണ എൽ.ഡി..എഫ് സ്ഥിതി മെച്ചപ്പെടുത്തിയെങ്കിലും യു.ഡി.എഫിനെ 2005ലെ നിലയിലേക്ക് താഴ്ത്താൻ അതിന് കഴിഞ്ഞില്ല. ഇപ്പോഴത്തെ നില ഇങ്ങനെ: ഗ്രാമ പഞ്ചായത്തുകൾ --എൽ.ഡി.എഫ് 550, യു.ഡി.എഫ് 363.  ബ്ലോക്ക് പഞ്ചായത്തുകൾ -- എൽ.ഡി.എഫ്.90, യു.ഡി.എഫ് 61. ജില്ലാ പഞ്ചായത്തുകൾ --- എൽ.ഡി.എഫ് 7, യു.ഡി.എഫ് 7. ചില കോർപ്പറേഷനുകളിൽ ആർക്കും ഭൂരിപക്ഷമില്ലാത്ത അവസ്ഥയാണ്. 

ഇത്തവണത്തെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലം വിശകലനം ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരു പുതിയ ഘടകം കണക്കിലെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. അത് പതിറ്റാണ്ടുകളായി കേരളത്തിൽ ഇടം തേടിക്കൊണ്ടിരുന്ന ബി.ജെ.പിയുടെ മുന്നേറ്റമാണ്. ഇത് സാധ്യമാക്കിയ സാഹചര്യം പരിശോധന അർഹിക്കുന്നു. വിജയിക്കുന്നവരോടൊപ്പം നിൽക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗം വോട്ടർമാർ എല്ലായിടത്തുമുണ്ട്. കഴിഞ്ഞ ലോക് സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ നരേന്ദ്ര മോദിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ പല സംസ്ഥാനങ്ങളിലും നടത്തിയ വലിയ മുന്നേറ്റത്തിന്റെ ഫലമായി ബി.ജെ.പി. കോൺഗ്രസിനെ പിന്തള്ളി രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വലിയ കക്ഷിയായി തീർന്നിട്ടുള്ളതുകൊണ്ട് ആളുകളെ ആകർഷിക്കാനുള്ള അതിന്റെ കഴിവ് വർദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഹിന്ദു വോട്ടു ബാങ്ക് ലക്ഷ്യമിട്ടു പ്രവർത്തിക്കുന്ന ബി.ജെ.പിയുടെ കേന്ദ്ര നേതൃത്വം ഇപ്പോഴത്തെ അനുകൂല സാഹചര്യം ഉപയോഗപ്പെടുത്തി വളരാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്. വിവിധ ജാതി വിഭാഗങ്ങളുടെ താല്പര്യങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമാണെന്നതാണ് ഹിന്ദു ഏകീകരണത്തിനുള്ള പ്രധാന പ്രതിബന്ധം. പൊതുവിൽ മുന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങൾ ജാതിവ്യവസ്ഥയുടെ ഫലമായി ലഭിച്ച മേൽ‌ക്കോയ്മ നിലനിർത്താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. പിന്നാക്ക വിഭാഗങ്ങൾ ജാതിവ്യവസ്ഥയുടെ ഫലമായി അനുഭവിക്കുന്ന അവശതകൾ അകറ്റാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. അയോദ്ധ്യയിലെ രാമക്ഷേത്ര നിർമ്മിതി, ഗോവധ നിരോധനം തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങൾ  മുന്നോട്ടു വെക്കുകയാണ് ഈ പ്രതിബന്ധം തരണം ചെയ്യാൻ ബി.ജെ.പിയുടെ പ്രത്യയശാസ്ത്ര സ്രോതസായ രാഷ്ട്രീയ സ്വയംസേവക് സംഘ് കണ്ടെത്തിയ മാർഗ്ഗം. വടക്കേ ഇന്ത്യയിലെ പിന്നാക്ക സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഈ തന്ത്രം വേഗം ഫലം കണ്ടു.

മോദിയുടെ വരവിനുശേഷം മെനഞ്ഞ തന്ത്രത്തിന്റെ ഭാഗമായി കേരളത്തിലെ രണ്ട് പിന്നാക്ക സമുദായ സംഘടനകൾ ‌‌‌--- ഈഴവ പ്രാതിനിധ്യം അവകാശപ്പെടുന്ന എസ്.എൻ.ഡി.പി. യോഗവും കേരള പുലയ മഹാസഭയും --- ബി.ജെ.പിയുടെ ആകർഷണ വലയത്തിൽ പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ശ്രീനാരായണന്റെയും അയ്യൻ‌കാളിയുടെ നേതൃത്തിൽ നടന്ന സമരങ്ങളുടെ തീച്ചൂളയിൽ വളർന്ന ഈ സമുദായങ്ങളിലെ ബഹുഭൂരിപക്ഷം ജനങ്ങളും ആദ്യകാലം മുതൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിക്കൊപ്പം നിനിട്ടുള്ളവരാണ്. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് നേതൃത്വം അടിസ്ഥാന വർഗതാല്പര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നില്ലെന്ന ചിന്ത ഈ വിഭാഗങ്ങളിൽ കഴിഞ്ഞ ഏതാനും കൊല്ലങ്ങളായി ബലപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ അവർ ഇടതുപക്ഷത്തെ കൈവിട്ടിട്ടില്ല. സെന്റർ ഫോർ സ്റ്റഡി ഓഫ് ഡവലപ്പിങ് സൊസൈറ്റീസിന്റെ പഠന റിപ്പോർട്ട് അനുസരിച്ച് 2011ലെ നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ഈഴവ വോട്ടിന്റെ 65 ശതമാനവും എൽ.ഡി.എഫിനാണ് കിട്ടിയത്. യു.ഡി.എഫിനു കിട്ടിയത് 26 ശതമാനം മാത്രം. നായർ വോട്ട് മുന്നണികൾക്കിടയിൽ ഏറെക്കുറെ തുല്യമായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടു: എൽ.ഡി.എഫിന് 44 ശതമാനം, യു.ഡി.എഫിന് 43 ശതമാനം.നായർ വോട്ടിൽ 11 ശതമാനവും ഈഴവ വോട്ടിൽ ഏഴ് ശതമാനവും മുസ്ലിം, ക്രൈസ്തവ വോട്ടുകളിൽ ഒരു ശതമാനം വീതവും ബി.ജെ.പിക്ക് കിട്ടി.

ബി.ജെ.പിയും അതിന്റെ മുൻ‌ഗാമിയായ ജനസംഘവും അറുപതിൽപരം കൊല്ലങ്ങളായി രംഗത്തുണ്ടെങ്കിലും അവരുടെ സ്വാധീനം ഏതാനും ചെറിയ കീശകളിലൊതുങ്ങുന്നതുകൊണ്ട് നിയമസഭയിൽ ഒരു സീറ്റ് എന്ന സ്വപ്നം സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടില്ല. അതിന്റെ വളർച്ച തടഞ്ഞിരുന്ന ചില ഘടകങ്ങളെ മറികടക്കാനായതുകൊണ്ട് ഇത്തവണ ഒരു ഡസനിലധികം പഞ്ചായത്തുകളിൽ ഭൂരിപക്ഷം നേടാൻ ബി.ജെ.പിക്കു കഴിഞ്ഞു. ഏറെ കാലമായി ഭരിക്കുന്ന തിരുവനന്തപുരം കോർപ്പറേഷനിൽ എൽ.ഡി.എഫിനു ഭൂരിപക്ഷം നഷ്ടപ്പെട്ടു. അവിടെ ബി.ജെ.പി. 35 സീറ്റ് നേടി രണ്ടാമത്തെ വലിയ കക്ഷിയായി. തങ്ങൾ വലിയ നേട്ടമുണ്ടാക്കുമെന്ന് വോട്ടെടുപ്പിനു മുമ്പ് പറഞ്ഞ ബി.ജെ.പി. നേതാവ് വി.വി. രാജേഷുമായി സി.പി.എം. എം.എൽ.എയും മുൻ‌മേയറുമായ വി. ശിവൻ‌കുട്ടി വാതുവെക്കുകയുണ്ടായി. മുപ്പത് സീറ്റ് പിടിച്ചാൽ രാജേഷിന് ഒരു പവന്റെ മോതിരം കൊടുക്കാമെന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്.  ചുറ്റും എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കാൻ സി.പി.എം നേതാക്കൾക്ക് കഴിയുന്നില്ലെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. കോൺഗ്രസ് നേതാക്കൾക്കും കഴിയുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് സംസ്ഥാന ഭരണത്തിന്മേലുള്ള വിധിയെഴുത്താകുമെന്ന് മുഖ്യമന്ത്രി ഉമ്മൻ ചാണ്ടി പ്രഖ്യാപിച്ചത്.

രണ്ട് മുന്നണികളും ദുർബലമാവുകയാണെന്നും അതിന്റെ കാരണം സി.പി.എമ്മിന്റെയും കോൺഗ്രസിന്റെയും ശക്തിക്ഷയമാണെന്നും തിരിച്ചറിയാൻ ആ കക്ഷികളുടെ നേതാക്കൾക്കാകുന്നില്ല. ജനങ്ങളുടെ മുന്നിൽ ഈ മുന്നണികളിൽ ഒന്നിനെ തെരഞ്ഞെടുക്കുകയല്ലാതെ മറ്റൊരു വഴിയില്ലെന്ന ഹുങ്ക് നിറഞ്ഞ ധാരണയിൽ കഴിയുകയാണവർ. ഇരുമുന്നണി സമ്പ്രദായം മടുത്ത ജനങ്ങൾ മറ്റൊന്ന് പരീക്ഷിക്കാൻ മാനസികമായി തയ്യാറെടുക്കുകയാണെന്നാണ് തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലം വ്യക്തമാക്കുന്നു.

പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള കണക്കുകളനുസരിച്ച്, ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ എൽ.ഡി.എഫിന് 74,01,160ഉം യു.ഡി.എഫിന് 73,76,752ഉം ബി.ജെ.പിക്ക് 26,31,271ഉം വോട്ടുകളാണ് കിട്ടിയത്. ഈ കണക്കിനെ ആധാരമാക്കി യു.ഡി.എഫിനേറ്റ തിരിച്ചടിയുടെ ആഘാതം കുറച്ചു കാണിക്കാൻ മുഖ്യമന്ത്രി ശ്രമിക്കുകയുണ്ടായി. ഇരുമുന്നണികളും തമ്മിൽ 24,000 വോട്ടിന്റെ വ്യത്യാസം മാത്രമെയുള്ളുവെന്ന് അദ്ദേഹം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. സി.പി.എം. സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറി കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണൻ അതു കള്ളക്കണക്കാണെന്നു പറഞ്ഞു തള്ളി. യു.ഡി/എഫിനു കിട്ടിയതിനേക്കാൾ 3,27,217 കൂടുതൽ വോട്ട് എൽ.ഡി.എഫ് നേടിയതായി അദ്ദേഹം അവകാശപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം എൽ.ഡി.എഫ് പ്രകടനത്തെ യു.ഡി.എഫിന് ആദ്യമായി തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മുൻ‌കൈ ലഭിച്ച 2010ലെ സ്ഥിതിയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തി സംതൃപ്തിയടഞ്ഞു. എൽ.ഡി.എഫിന് 2005ലെ നിലയിലേക്കെത്താനായില്ലെന്ന വസ്തുത അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.

തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലം നൽകുന്ന പ്രധാന പാഠം കേരള രാഷ്ട്രീയം എൽ.ഡി.എഫ്-യു.ഡി.എഫ് അച്ചുതണ്ടിൽ കറങ്ങുന്ന കാലം അവസാനിക്കാറായി എന്നതാണ്.  ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയും കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണനും ഇത് മനസിലാക്കിയ ലക്ഷണമില്ല. ബി.ജെ.പി. മുന്നേറിയതെങ്ങനെയെന്ന് വിശദീകരിക്കാൻ അവർ കൂട്ടാക്കിയിട്ടില്ല. തെരഞ്ഞെടുപ്പിനു മുമ്പ്  ബി.ജെ.പി. കേന്ദ്ര നേതൃത്വം എസ്.എൻ.ഡി.പി. യോഗം ജനറൽ സെക്രട്ടറി വെള്ളാപ്പള്ളി നടേശന്റെ പിന്തുണയോടെ സംസ്ഥാനത്ത് ഒരു മൂന്നാം മുന്നണി ഉണ്ടാക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ തുടങ്ങിയിരുന്നു. സി.പി.എം അതിനെ ആശങ്കയോടെയാണ് വീക്ഷിച്ചത്. യോഗത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ നീക്കം ഇടതു മുന്നണിയുടെ ഈഴവ വോട്ടിൽ വിള്ളൽ വീഴ്ത്തുമെന്നായിരുന്നു പൊതുവെയുള്ള വിലയിരുത്തൽ. അങ്ങനെയൊരു ഭയം ഏതായാലും ഇടതുപക്ഷത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദനും കോടിയേരിയും പിണറായി വിജയനും ഉമ്മൻ ചാണ്ടി ബി.ജെ.പി-എസ്.എൻ.ഡി.പി. സംബന്ധത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നെന്ന് കുറ്റപ്പെടുത്തിയത്. .അവരുടെ പ്രതികരണങ്ങൾ വെള്ളാപ്പള്ളിക്ക് അനർഹമായ രാഷ്ട്രീയ പ്രാധാന്യം നേടിക്കൊടുത്തു. വെള്ളാപ്പള്ളിയുടെ മകൻ തുഷാർ യോഗത്തിന്റെ നിലപാട് തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലത്തെ സ്വാധീനിച്ചെന്ന് സ്ഥാപിക്കാൻ അവതരിപ്പിച്ച കണക്കുകൾ അനുസരിച്ച് എൽ.ഡി.എഫിനു കിട്ടേണ്ട 11 ലക്ഷം ഈഴവ വോട്ടും യു.ഡി.എഫിന് കിട്ടേണ്ട അഞ്ചു ലക്ഷം ഈഴവ വോട്ടും ബി.ജെ.പിക്കു പോയി. ഇതിനെ ബി.ജെ.പിയുടെ 26 ലക്ഷം വോട്ടിൽ 16 ലക്ഷം യോഗം സംഭാവന ചെയ്തതാണെന്ന് വരുത്തിത്തീർത്ത്  അടുത്ത കൊല്ലത്തെ നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ കൂടുതൽ സീറ്റിനായി വിലപേശാനുള്ള ശ്രമമായി മാത്രം കണ്ടാൽ മതി. ഈഴവ വോട്ട് ഇടതുപക്ഷത്തുനിന്ന് ബി.ജെ.പിക്ക് വലിയ തോതിൽ തിരിച്ചുവിടാനുള്ള കഴിവ് വെള്ളാപ്പള്ളിക്കുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എൽ.ഡി.എഫിനു 2010ലെ നില മെച്ചപ്പെടുത്താൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.

നിലവിലുള്ള എൽ.ഡി.എഫ്-യു.ഡി.എഫ് സംവിധാനം രൂപപ്പെട്ടത് 1980കളിലാണ്. കോൺഗ്രസ് നയിക്കുന്ന മുന്നണി 1982ലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ സി.പി.എം നയിക്കുന്ന മുന്നണിയെ തോല്പിച്ചത് ഒരു ലക്ഷത്തിനു താഴെമാത്രം വോട്ടിന്റെ വ്യത്യാസത്തിലാണ്. സീറ്റുകളുടെ എണ്ണത്തിലുള്ള അന്തരവും ചെറുതായിരുന്നു. തുടർന്നുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ വോട്ടുവിഹിതത്തിലെ വ്യത്യാസം വർദ്ധിച്ചു. അതിന്റെ ഫലമായി ജയിക്കുന്ന മുന്നണിക്ക് 100 സീറ്റും തോൽക്കുന്ന മുന്നണിക്ക് 40 സീറ്റും എന്ന അവസ്ഥയായി. കഴിഞ്ഞ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വോട്ടിലെ വ്യത്യാസം വീണ്ടും കുറഞ്ഞു. യു.ഡി.എഫിനു കൂടുതലായി കിട്ടിയത് 1.68 ലക്ഷം വോട്ടു മാത്രം. അതിനൊത്ത് സീറ്റിന്റെ എണ്ണത്തിലെ വ്യത്യാസവും കുറഞ്ഞു യു.ഡി.എഫ് 72, എൽ.ഡി.എഫ് 68.

ബി.ജെ.പി 26 ലക്ഷം വോട്ട് സംഭരിക്കാൻ കഴിയുന്ന കക്ഷിയായി വളർന്നിരിക്കുന്ന സ്ഥിതിക്ക് അടുത്ത നിയമസഭയിൽ അത് രണ്ടൊ മൂന്നൊ സീറ്റു നേടിയാൽ അത്ഭുതപ്പെടാനില്ല. എൽ.ഡി.എഫിന്റെയും യു.ഡി.എഫിന്റെയും വോട്ടുവിഹിതത്തിലെ വ്യത്യാസം നന്നെ ചെറുതായി തുടർന്നാൽ സംസ്ഥാനം ആര് ഭരിക്കണമെന്ന് തീരുമാനിക്കാൻ ബി.ജെ.പിക്ക് കഴിയും. അധികാരത്തിനു വേണ്ടി ആരുമായും കൂട്ടുകൂടാൻ മടിയില്ലാത്ത മുന്നണി നേതൃത്വങ്ങളെ ഇത് അലട്ടുന്നതേയില്ല.

ബി.ജെ.പിയുടെ വളർച്ച രാഷ്ട്രീയ ബലാബലത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ മാത്രം കാണേണ്ട ഒന്നല്ല. അത് ഹിന്ദുവർഗീയതയുടെ വളർച്ചയെ കുറിക്കുന്നു. ഇത് കണക്കിലെടുക്കാതെയുള്ള വിശകലനം യാഥാർത്ഥ്യബോധത്തോടെയുള്ളതാവില്ല. ഇവിടെ വർഗീയത വളരുന്നതായി എ.കെ.ആന്റണി, ആഭ്യന്തരമന്ത്രി രമേശ് ചെന്നിത്തല എന്നീ കോൺഗ്രസ് നേതാക്കളും വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദൻ, കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണൻ എന്നീ സി.പി.എം നേതാക്കളും അടുത്ത കാലത്ത് പറയുകയുണ്ടായി. ആന്റണി വർഗീയതയെ കുറിയ്ക്കാൻ ജാതിമതഭ്രാന്ത് എന്ന വാക്കാണ് ഉപയോഗിച്ചത്. കക്ഷിരാഷ്ട്രീയത്തിനു പുറത്തു നിൽക്കുന്ന പലരും നേരത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ വസ്തുതയാണ് നേതാക്കന്മാർ ഇപ്പോൾ വിളിച്ചുപറയുന്നത്. എഴുത്തുകാരനും സാമൂഹ്യ നിരീക്ഷകനുമായ സക്കറിയയെപ്പോലെ ചിലർ വർഗീയതയ വളർത്തുന്നതിൽ മാധ്യമങ്ങൾക്കും പങ്കുണ്ടെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിട്ടുമുണ്ട്.

വർഗീയതയുടെ വളർച്ചയിൽ എല്ലാ നേതാക്കളുടെയും ആശങ്ക ഒരേ തരത്തിലുള്ളതല്ല. സി.പി.ഐ. സെക്രട്ടറി കാനം രാജേന്ദ്രൻ ന്യൂനപക്ഷ വർഗീയതയെയാണ് ലക്ഷ്യമിടുന്നതെന്ന് സൂചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ബി.ജെ.പിയുടെ ഭാഷയിലാണ് സംസാരിക്കുന്നതെന്ന് സി.പി.എം നേതാക്കൾ കുറ്റപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി. അവരുടെ ആശങ്ക ഹിന്ദു വർഗീയതയെ കുറിച്ചാണെന്ന് വ്യക്തം. വെള്ളാപ്പള്ളി നടേശൻ ഡൽഹിയിൽ പോയി ബി.ജെ.പി. അദ്ധ്യക്ഷൻ അമിത് ഷായെയും വിശ്വ ഹിന്ദു പരിഷത്ത് പ്രസിഡന്റ് പ്രവീൺ തൊഗാഡിയായെയും കണ്ടതിനു ശേഷമാണ് അവർ ആശങ്ക രേഖപ്പെടുത്തിയത്. ആയിരം തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ തോറ്റാലും ഒരു സമുദായ നേതാവിന്റെയും തിണ്ണ നിരങ്ങാൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരെ കിട്ടില്ലെന്ന് പിണറായി വിജയൻ പ്രഖ്യാപിച്ചു. ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ സമസ്ത കേരള ജമയത്തുൽ ഉലെമ (എപി. വിഭാഗം) ജനറൽ സെക്രട്ടറി കാന്തപുരം എ.പി. അബുബക്കർ മുസലിയാരുമായി അടുക്കാൻ സി.പി.എം. ശ്രമിക്കുന്നതായി വാർത്ത വന്നു.

ന്യൂനപക്ഷ സമുദായങ്ങൾ അനർഹമായ നേട്ടങ്ങളുണ്ടാക്കുന്നതായി ഭൂരിപക്ഷസമുദായങ്ങൾ   കരുതുന്നെന്ന് ഒരു പതിറ്റാണ്ടു മുമ്പ് മുഖ്യമന്ത്രിയായിരിക്കെ ആന്റണി പറയുകയുണ്ടായി. ഭരണാധികാരിയെന്ന നിലയിൽ ആ ധാരണ തെറ്റാണെങ്കിൽ തിരുത്താനും ശരിയാണെങ്കിൽ പരിഹരിക്കാനുമുള്ള ചുമതല അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ അതിന് അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചതായി അറിവില്ല. വർഗീയതയുടെ വളർച്ചയിൽ ആശങ്ക പ്രകടിപ്പിച്ച രമേശ് ചെന്നിത്തല ആശങ്കയുടെ അടിസ്ഥാനം വ്യക്തമായിട്ടില്ല. ഒരാശങ്കയും ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടാകാം ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയും കെ.എം. മാണിയും പി.കെ. കുഞ്ഞാലിക്കുട്ടിയും ഈ വിഷയത്തിൽ ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. കാനത്തിന്റെ പ്രസ്താവനക്കെതിരെ പ്രതികരിച്ച മുസ്ലിം ലീഗ് ജനറൽ സെക്രട്ടറി കെ.പി.എ. മജീദ്, സി.പി.എം നേതാക്കളെ പോലെ, അദ്ദേഹം ഹിന്ദുവർഗീയതയ്ക്കനുകൂലമായ നിലപാട് എടുക്കുന്നതായി ആരോപിച്ചു. ലീഗ് എന്തു പറഞ്ഞാലും വർഗീയമായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുന്നതായി അദ്ദേഹം പരാതിപ്പെട്ടു.

ഇന്ത്യാ-പാകിസ്ഥാൻ വിഭജനത്തിനുശേഷം രാജ്യത്ത് വർഗീയത നിലനിർത്തുകയും വളർത്തുകയും ചെയ്തത് ബി.ജെ.പിയുടെ പ്രത്യയശാസ്ത്ര സ്രോതസായ രാഷ്ട്രീയ സ്വയം സേവക് സംഘ് ആണ്. ഒന്നാം ലോക് സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിനുമുമ്പ് ഹിന്ദുമഹാസഭാ മുൻ അദ്ധ്യക്ഷൻ ശ്യാമ പ്രസാദ് മുഖർജി രൂപീകരിച്ച ജനസംഘമായിരുന്നു ആർ.എസ്.എസിന്റെ ആദ്യ രാഷ്ട്രീയ ഉപകരണം. ജയപ്രകാശ് നാരായണന്റെ രക്ഷാധികാരത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ അടിയന്തിരാവസ്ഥാ ഭരണകൂടത്തെ നേരിടാൻ ജനതാ പാർട്ടി രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ ജനസംഘം അതിൽ ലയിച്ചു. ജനതാ പാർട്ടിക്കുള്ളിലെ സാന്നിധ്യം പ്രയോജനപ്പെടുത്താൻ ആർ.എസ്.എസ് ശ്രമം തുടങ്ങിയപ്പോൾ സോഷ്യലിസ്റ്റ് നേതാവായിരുന്ന മധു ലിമെയ് അപകടം മണത്തു. അദ്ദേഹം ഇരട്ട അംഗത്വത്തിനെതിരെ ജനതാ പാർട്ടിക്കുള്ളിൽ അഭിപ്രായം സ്വരൂപിച്ചു. ജനതാ പാർട്ടി അംഗങ്ങൾ ആർ.എസ്.എസ് അംഗത്വം ഉപേക്ഷിക്കാർ നിർബന്ധിതരാകുമെന്നായപ്പോൾ ജന സംഘത്തിൽ നിന്നു വന്നവർ ബി.ജെ.പി രൂപീകരിച്ചു. നേരത്തെ ജനസംഘത്തിന്റെ ഭാഗമല്ലായിരുന്ന സുഷമാ സ്വരാജിനെ പോലെ ചിലരും അവരോടൊപ്പം പോയി.

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ആദ്യനാളുകളിൽ കേരളത്തിലും ആർ.എസ്.എസ്. പ്രവർത്തനം തുടങ്ങിയിരുന്നു. ബ്രാഹ്മണ, നായർ യുവാക്കൾ പങ്കെടുക്കുന്ന ശാഖകൾ തിരുവനന്തപുരം നഗരത്തിൽ പതിവു കാഴ്ചയായി. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആഭിമുഖ്യമുള്ള വിദ്യാർത്ഥി സംഘടന ഒരു ദിവസം ശാഖ നടക്കുമ്പോൾ അതിനെ സംഘടിതമായി നേരിട്ടു. ഭാരതീയ വിചാര കേന്ദ്രം ഡയറക്ടർ പി. പരമേശ്വരൻ ഇക്കാര്യം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അതിനുശേഷം ഏറെ കാലം നഗരത്തിൽ ശാഖാപ്രവർത്തനം നടന്നില്ല. ഇടതുപക്ഷം അതിവേഗം വളർന്നിരുന്ന ആ ഘട്ടത്തിൽ ആർ.എസ്.എസിന് പിടിച്ചു നിൽക്കാനായില്ല.

കണ്ണൂർ പ്രദേശത്ത് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി വിട്ടുപോകുന്നവർക്ക്  സംരക്ഷണം നൽകിക്കൊണ്ടാണ് പിന്നീട് ആർ.എസ്.എസും അതിന്റെ നീയന്ത്രണത്തിലുള്ള രാഷ്ട്രീയ കക്ഷിയും വളർന്നത്. പതിറ്റാണ്ട്കളായി അവിടെ അരങ്ങേറുന്ന അക്രമ സംഭവങ്ങളിൽ ഇരുകൂട്ടരും നിരവധി കൊലപാതകങ്ങൾ നടത്തി. ആ കൊലപാതക പരമ്പര ഇപ്പോഴും തുടരുകയാണ്.

മുന്നണികൾ തളരുന്നിടത്ത് ബി.ജെ.പി. വളരുന്നത്  ആശങ്കക്ക് വക നൽകുന്നതിന് രണ്ട് കാരണങ്ങളുണ്ട്. ഒന്ന് അതിന്റെ വർഗ്ഗീയ സ്വഭാവവും മറ്റേത് അതിന്റെ അക്രമവാസനയുമാണ്. കേരളത്തിലെ ഏക വർഗീയ കക്ഷിയല്ല അത്. അക്രമവാസന പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ഏക കക്ഷിയുമല്ല. ജാതിഭേദം മതദ്വേഷം ഏതുമില്ലാതെ സർവരും സോദരത്വേന വാഴുന്ന മാതൃകാസ്ഥാനമായി ശ്രീനാരായണൻ വിഭാവന ചെയ്ത കേരളം പ്രത്യക്ഷവും പ്രച്ഛന്നവുമായ വർഗീയതകളുടെ കേളീരംഗമായിരിക്കുന്നെന്ന വസ്തുത നാം സത്യസന്ധമായി അംഗീകരിക്കേണ്ട കാലമായി.(മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പ്, ഡിസംബർ 6-12, 2015)

വിനാശകരമാകുന്ന വികസനം

ബി ആർ പി ഭാസ്കർ
ജനയുഗം

പേമാരിയെ തുടർന്ന്‌ ചെന്നൈ വൻനഗരത്തിലുണ്ടായ ദുരന്തത്തിൽ നിന്ന്‌ പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണം സംബന്ധിച്ച്‌ ചില പാഠങ്ങൾ രാജ്യം ഉൾക്കൊള്ളേണ്ടതുണ്ട്‌. ഇക്കാര്യത്തിൽ അതിവേഗം നഗരവൽകരിക്കപ്പെടുന്ന കേരളത്തിലെ ഭരണാധികാരികൾ ഉപേക്ഷ വരുത്തിയാൽ അതിന്‌ ജനങ്ങൾ വലിയ വില കൊടുക്കേണ്ടി വരും.

ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ 1972ൽ സ്റ്റോഖോമിൽ സംഘടിപ്പിച്ച പരിസ്ഥിതി ഉച്ചകോടിയിൽ പങ്കെടുത്ത പ്രധാനമന്ത്രി ഇന്ദിരാഗാന്ധി മുൻകൈയെടുത്തതിന്റെ ഫലമായാണ്‌ പരിസ്ഥിതി സന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിർത്തുന്നതിനും ആരോഗ്യകരമായ ജീവിതത്തിന്‌ അനുപേക്ഷണീയമായ ശുദ്ധവായുവും ശുദ്ധജലവും ഉറപ്പാക്കുന്നതിനും ആവശ്യമായ നിയമങ്ങൾ പാർലമെന്റ്‌ പാസാക്കിയത്‌. പല സംസ്ഥാനങ്ങളും ആ നിയമങ്ങൾ സത്യസന്ധമായി നടപ്പാക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല. തിരുവനന്തപുരം ജില്ലയിലെ റിസർവ്വ്‌ വനത്തിനുള്ളിൽ ഏറെ പണം ചെലവാക്കി റോഡ്‌ വെട്ടുകയും കെട്ടിടങ്ങൾ കെട്ടുകയും ചെയ്തശേഷം ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട അഗസ്ത്യവനം ബയോളജിക്കൽ പാർക്ക്‌ അതിന്റെ മകുടോദാഹരണമാണ്‌. പദ്ധതി വനം പരിസ്ഥിതി നിയമങ്ങളുടെ ലംഘനമാണെന്ന്‌ കേന്ദ്രം പല തവണ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിട്ടും സർക്കാർ അതുമായി മുന്നോട്ടു പോയി. ഒരു ഹൈക്കോടതി വിധിയാണ്‌ അതിന്റെ അന്ത്യം കുറിച്ചത്‌.

കാൽ നൂറ്റാണ്ടു മുമ്പ്‌ ആരംഭിച്ച ആഗോളീകരണപ്രക്രിയയുടെ മറവിൽ കേന്ദ്ര സർക്കാരും പിന്നീട്‌ പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണത്തിൽ പിന്നോട്ടു പോയി. വികസന പദ്ധതികൾ വേഗത്തിൽ നടപ്പാക്കുന്നതിനായി ഗൗരവപുർണമായ പരിസ്ഥിതി ആഘാത പഠനങ്ങൾ കൂടാതെ അനുമതി നൽകുന്ന അവസ്ഥയാണ്‌ ഇപ്പോഴുള്ളത്‌. ഇത്തരത്തിലുള്ള സമീപനം വിനാശകരമാണെന്നതാണ്‌ ചെന്നൈ നൽകുന്ന പ്രധാന പാഠം.

ഐ ടി വ്യവസായകേന്ദ്രമായി വികസിച്ചതോടെ കഴിഞ്ഞ ഒന്നര പതിറ്റാണ്ടു കാലത്ത്‌ ചെന്നൈ അതിവേഗം വളരുകയുണ്ടായി. നീർച്ചാലുകൾ അടച്ചും കുളങ്ങളും കൃഷിയിടങ്ങളും മറ്റ്‌ താഴ്‌ന്ന പ്രദേശങ്ങളും നികത്തിയും ബഹുനിലക്കെട്ടിടങ്ങൾ കെട്ടിയുയർത്തിയതിന്റെ ഫലമായി മഴവെള്ളത്തിന്‌ ഒഴുകിപ്പോകാനാകാതെ വരുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും വെള്ളം കെട്ടിക്കിടക്കും. നിർമാണപ്രവർത്തനങ്ങൾ നടക്കുന്ന പ്രദേശങ്ങളിലെല്ലാം ഇത്തരത്തിൽ വെള്ളം കെട്ടിക്കിടക്കുന്നതു കാണാം.
ശാസ്ത്രീയമായ പഠനങ്ങളിലൂടെ ഇനിയും തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും സമീപ കാലത്ത്‌ പലയിടങ്ങളിലുമുണ്ടായിട്ടുള്ള അമിത മഴയ്ക്കും വരൾച്ചയ്ക്കും കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനവുമായി ബന്ധമുണ്ടെന്ന്‌ കരുതാൻ ന്യായമുണ്ട്‌.

തമിഴ്‌നാട്ടിലെ ചട്ടങ്ങളനുസരിച്ച്‌ കെട്ടിട നിർമാണത്തിന്‌ അനുമതി നൽകാനുള്ള അധികാരം തഹസിൽദാർക്കായിരുന്നു. ആ തലത്തിലുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാർ എളുപ്പത്തിൽ സ്വാധീനത്തിന്‌ വഴങ്ങുന്നെന്ന പരാതികളെ തുടർന്ന്‌ സർക്കാർ അധികാരം കളക്ടറിൽ നിക്ഷിപ്തമാക്കി. ആ മാറ്റം വലിയ ഗുണം ചെയ്തില്ല. ഏതു തലത്തിലുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥനും സാധാരണഗതിയിൽ രാഷ്ട്രീയ യജമാനന്മാരുടെ താൽപര്യപ്രകാരമാകുമല്ലോ തീരുമാനമെടുക്കുന്നത്‌.

എല്ലാ കുറ്റവും കെട്ടിട നിർമാതാക്കളുടെയും വ്യവസായികളുടെയും തലയിൽ കെട്ടിവെക്കാനാവില്ല. അവരുടെ സ്വാധീനമില്ലാത്തപ്പോഴും സർക്കാർ ചട്ടവിരുദ്ധമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നതിന്‌ തെളിവുണ്ട്‌. ചെന്നൈയിൽ മഴവെള്ളം ഒഴുകിയെത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന ചതുപ്പു പ്രദേശത്ത്‌ സർക്കാർ വിവിധ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക്‌ കെട്ടിടങ്ങൾ കെട്ടാൻ 270 ഹെക്ടറിലധികം സ്ഥലം വിട്ടു കൊടുത്തതായി മദ്രാസ്‌ സർവകലാശാലയിലെ ഭൂമിശാസ്ത്ര വിഭാഗം നടത്തിയ പഠനത്തിൽ വെളിപ്പെട്ടു. അവിടെ സ്ഥലം കിട്ടിയവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഐഐടി, തമിഴ്‌ നാട്‌ അഗ്രിക്കൾച്ചറൽ മാർക്കറ്റിങ്‌ ബോർഡ്‌, അംബെദ്കർ ലാ യൂണിവേഴ്സിറ്റി, ജുഡിഷ്യൽ അക്കാദമി എന്നീ സ്ഥാപനങ്ങളും രജനീകാന്തിന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ ഒരു ട്രസ്റ്റും ഉൾപ്പെടുന്നു. കേരളത്തിലും വെള്ളക്കെട്ടുകൾ നികത്തി സർക്കാരും സ്വകാര്യവ്യക്തികളും കെട്ടിടങ്ങൾ കെട്ടിയിട്ടുണ്ട്‌.

പരിസ്ഥിതിക്ക്‌ പുല്ലുവില കൽപിക്കുന്ന സമീപനമാണ്‌ കേരള സർക്കാർ പിന്തുടരുന്നത്‌. പശ്ചിമഘട്ടം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി ഗാഡ്ഗിൽ കമ്മിറ്റി മുന്നോട്ടു വെച്ച നിർദ്ദേശങ്ങൾ തകിടം മറിക്കാൻ മത്സരിക്കുന്ന കാഴ്ചക്ക്‌ സംസ്ഥാനം സാക്ഷ്യം വഹിക്കുകയുണ്ടായി.
പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണം ലക്ഷ്യമിട്ട്‌ കേന്ദ്രം ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ള ചട്ടങ്ങളിലെ നിബന്ധനകൾ കൂടുതൽ കർക്കശമാക്കാനുള്ള അവകാശം നിയമം സംസ്ഥാനങ്ങൾക്കു നൽകിയിട്ടുണ്ട്‌. നിയമത്തിലെ ഈ വകുപ്പ്‌ ദുരുപയോഗം ചെയ്ത്‌ നിബന്ധനകളിൽ ഇളവ്‌ നൽകുകയാണ്‌ കേരളം ചെയ്യുന്നത്‌. അഞ്ചു ഏക്കർ വരെയുള്ള പാറമടകളെ പരിസ്ഥിതി അനുമതി നിബന്ധനയിൽ നിന്ന്‌ ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ട്‌ യുഡിഎഫ്‌ സർക്കാർ പുറപ്പെടുവിച്ച ഉത്തരവ്‌ ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒന്നായിരുന്നു. എത്ര വലിയ പാറമടയ്ക്കും അഞ്ചു ഏക്കർ വീതമായി വെട്ടിമുറിച്ച്‌ നിയമത്തിന്റെ പിടിയിൽ നിന്ന്‌ രക്ഷപ്പെടാനുള്ള പഴുതാണ്‌ സർക്കാർ അതിലൂടെ തുറന്നു കൊടുത്തത്‌. ആ ഉത്തരവ്‌ നിയമവിരുദ്ധമാണെന്ന്‌ കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഹൈക്കോടതി വിധിക്കുകയുണ്ടായി. വിനാശകരവും ജനദ്രോഹപരവുമായ ആ തീരുമാനത്തിനു പിന്നിൽ പ്രവർത്തിച്ച മന്ത്രിമാരും ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരും അപ്പീലുമായി സുപ്രിം കോടതിയെ സമീപിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചാൽ അത്ഭുതപ്പെടാനില്ല. കാരണം അവരെ നയിക്കുന്നത്‌ ബഹുജന താൽപര്യങ്ങളല്ല, പാറമട മുതലാളിമാരുടെ താൽപര്യമാണ്‌.

അടുത്ത കാലത്ത്‌ യുഡിഎഫ്‌ സർക്കാർ ബഹുനില കെട്ടിടങ്ങളുടെ സുരക്ഷ സംബന്ധിച്ച്‌ അത്യന്തം അപകടകരമായ ഒരു തീരുമാനം കൈക്കൊള്ളുകയുണ്ടായി. തീപിടിത്തം തടയാനുള്ള സംവിധാനം സംബന്ധിച്ച്‌ നിലവിലുള്ള ചട്ടങ്ങൾ ദുർബലമാണെന്നു കണ്ടതിനെ തുടർന്ന്‌ അഗ്നിശമന വകുപ്പ്‌ മേധാവിയായിരുന്ന ജേക്കബ്‌ തോമസ്‌ ഐപിഎസ്‌ കൂടുതൽ കർക്കശമായ കേന്ദ്ര ചട്ടങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ആ ഉദ്യോഗസ്ഥന്‌ ഉടൻ സ്ഥാനചലനമുണ്ടായി. പുതിയ വകുപ്പ്‌ മേധാവി സർക്കാരിന്റെ ഇംഗിതം മനസിലാക്കി തീരുമാനം തിരുത്തിയില്ല. തന്റെ മുൻഗാമി എടുത്ത തീരുമാനം ശരിയായിരുന്നെന്ന നിലപാട്‌ അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചു. തുടർന്ന്‌ മുഖ്യമന്ത്രി വിഷയം മന്ത്രിസഭയുടെ മുന്നിൽ വെക്കുകയും മന്ത്രിസഭ കേന്ദ്ര ചട്ടങ്ങൾ പിൻവലിച്ച്‌ പഴയ സ്ഥിതി പുന:സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു.

ബഹുനില മന്ദിരങ്ങളിലെ താമസക്കാരുടെ സുരക്ഷ അപകടത്തിലാക്കിക്കൊണ്ട്‌ കെട്ടിട നിർമാതാക്കൾക്ക്‌ കൂടുതൽ ലാഭം കൊയ്യാനുള്ള അവസരം നൽകുകയാണ്‌ സർക്കാർ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്‌. തീപിടിത്തമുണ്ടായാൽ വില കൊടുക്കേണ്ടി വരിക കെട്ടിട നിർമാതാക്കളോ ചട്ടങ്ങളിൽ ഇളവു നൽകിയ മുഖ്യമന്ത്രിയും മന്ത്രിമാരുമോ അല്ല, ഫ്ലാറ്റുകൾ വാങ്ങിയവരും അവിടത്തെ താമസക്കാരുമാണ്‌.
സർക്കാരുകളുടെ ഇത്തരം നിരുത്തരവാദപരമായ സമീപനമാണ്‌ ‘വികസനം വേണം, വിനാശം വേണ്ട’ എന്ന മുദ്രാവാക്യം ഉയർത്താൻ പരിസ്ഥിതിസ്നേഹികളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്‌. --ജനയുഗം, ഡിസംബർ 9, 2015.

സമാധാനം: സങ്കല്പവും യാഥാർത്ഥ്യവും

ബി.ആർ.പി. ഭാസ്കർ

മനസുകളിലാണ് യുദ്ധം ആരംഭിക്കുന്നതെന്നും അതിനാൽ സമാധാന പ്രതിരോധങ്ങൾ കെട്ടിയുയർത്തേണ്ടത് മനുഷ്യമനസുകളിലാണെന്നും ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ വിദ്യാഭ്യാസ-ശാസ്ത- സാംസ്കാരിക സംഘടനയായ യുനെസ്കൊ അതിന്റെ ഭരണഘടനയുടെ ആമുഖത്തിൽ പറയുന്നു. ലോകം മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടുകൾക്കുള്ളിൽ കൊടിയ നാശം വിതച്ച രണ്ട് മഹായുദ്ധങ്ങൾ കണ്ട ശേഷം ഭരണകൂടങ്ങൾക്കുണ്ടായ വിവേകമാണ് ആ വാക്കുകളിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നത്. ഏഴു പതിറ്റാണ്ടുകൾ പിന്നിട്ടിട്ടും ഫലപ്രദമായ  പ്രതിരോധങ്ങൾ തീർക്കാൻ നമുക്കായിട്ടില്ല. മറ്റൊരു ലോക മഹായുദ്ധം ഒഴിവാക്കാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും – ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ ലോകം കഷ്ടിച്ചു രക്ഷപ്പെടുകയായിരുന്നു – എവിടെയെങ്കിലും ചെറുതോ വലുതോ ആയ യുദ്ധങ്ങളില്ലാതെ ഈ കാലയളവിൽ ഒരു ദിവസവും കടന്നുപോയിട്ടില്ല.

രാഷ്ട്രങ്ങൾ തമ്മിലും സമൂഹങ്ങൾ തമ്മിലും വ്യക്തികൾ തമ്മിലും സംഘർഷങ്ങളും സംഘട്ടനങ്ങളുമില്ലാത്ത ഒരു കാലം മനുഷ്യരാശിയുടെ ചരിത്രത്തിലുണ്ടാവില്ല. അതേസമയം ഉള്ളിലും പുറത്തും സമാധാനം നിലനിൽക്കുന്ന അവസ്ഥ ഒരു സങ്കല്പവും ലക്ഷ്യവുമായി മനുഷ്യനോടൊപ്പം എല്ലാക്കാലത്തും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടുണ്ട്. ചരിത്രാതീത കാലം മുതൽ ശാന്തിമന്ത്രം മുഴങ്ങുന്ന നാടാണ് ഇന്ത്യ. ക്രിസ്തുവിന്റെ കാലം ആരംഭിച്ചത് ഭൂമിയിൽ മൻഷ്യർക്കിടയിൽ സമാധാനവും സദ്ഭാവനയും വിളംബരം ചെയ്തുകൊണ്ടാണ്. ഇസ്ലാമിന്റെ പേരു തന്നെ സമാധാനത്തെ കുറിക്കുന്നു. പക്ഷെ ലോകമെമ്പടും ഹിംസ തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.

അറിയപ്പെടുന്ന ചരിത്രമനുസരിച്ച് ലോകത്ത് സമാധാനത്തിന്റെ സന്ദേശം ആദ്യമായി വ്യക്തമായും ശക്തമായും ഉയർന്നത് ഇന്ത്യയിൽ നിന്നാണ് . ഹിംസയെ പൂർണ്ണമായും തള്ളിപ്പറഞ്ഞ ഗൌതമ ബുദ്ധനും മഹാവീരനും യുദ്ധം കുലധർമ്മമായി കരുതിയിരുന്ന രാജവംശത്തിൽ ജനിച്ചവരായിരുന്നു. യുദ്ധത്തിന്റെ കെടുതികളെ കുറിച്ച് അവരോളം അറിവ് മറ്റാർക്കാണുണ്ടാവുക? പിൽക്കാലത്ത് പടക്കളത്തിലെ കാഴ്ചകൾ യുദ്ധം പാടെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ അശോക ചക്രവർത്തിയെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. നമ്മുടെ കാലത്ത് ഗാന്ധി അഹിംസയുടെ സന്ദേശം പുതുക്കി. ഹിന്ദുമതത്തിൽ നിന്നാണ് അദ്ദേഹം അഹിംസ കണ്ടെത്തിയത് . ബുദ്ധന്റെയൊ മഹാവീരന്റെയൊ പേരു അതുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി അദ്ദേഹം ഉച്ചരിച്ചില്ല.

ബുദ്ധനും മഹാവീരനും ജീവിച്ചിരുന്ന കാലത്ത് ഹിന്ദുമതമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവർ കലഹിച്ചത് ഉച്ചനീചത്വത്തിൽ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന വൈദിക മതവുമായാണ്. ഇന്ത്യയെയും ഇന്ത്യയിലെ ജനങ്ങളെയും അവരുടെ തത്വചിന്തകളെയുമെല്ലാം കുറിക്കാൻ വിദേശികൾ  ഉപയോഗിച്ച വാക്കാണ് ഹിന്ദു എന്നത്. അതാകട്ടെ ‘സിന്ധു’വിന്റെ പേർഷ്യൻ രൂപമാണ്. വടക്കു നിന്ന് കരമാർഗ്ഗവും പിന്നീട് പടിഞ്ഞാറു നിന്ന് കടൽമാർഗ്ഗവും വന്ന വിദേശികൾക്ക് ബഹുവിശ്വാസ സമൂഹങ്ങൾ പരിചിതമായിരുന്നില്ല. അവർ ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ എല്ലാവരെയും ഹിന്ദു എന്ന കുടയ്ക്കു കീഴിലാക്കി. ജാതിവ്യവസ്ഥയുടെ ഉപജ്ഞാതാക്കളായ വൈദിക സമൂഹത്തിന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൊ ജാതിവ്യവസ്ഥയെ എതിർത്ത ബൌധരുടെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൊ ‘ഹിന്ദു’ എന്ന വാക്കില്ല. രണ്ടായിരമൊ അതിലധികമൊ കൊല്ലം മുമ്പ് രചിക്കപ്പെട്ട പുരാണങ്ങളിലൂടെ ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ സമൂഹങ്ങളുടെ കഥകൾ ഏകീകരിക്കപ്പെട്ടു. അവയിലും ഹിന്ദു ഇല്ല. വടക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിൽ മേൽക്കൈ നേടിയ വൈദിക സമൂഹം ഏകീകരിക്കപ്പെട്ട സംവിധാനത്തിന്റെ തലപ്പത്ത് സ്ഥാനം ഉറപ്പിച്ചപ്പോൾ വിദേശികൾ നൽകിയ പേർ സ്വീകരിച്ചു.

ഈ മാറ്റങ്ങളെല്ലാം സമാധാനപരമായ മാർഗ്ഗങ്ങളിലൂടെയാണോ നടന്നത്? ചരിത്ര വസ്തുതകളുടെ അഭാവത്തിൽ അത് തർക്കവിഷയമായി നിലനിൽക്കുന്നു. വൈകി എത്തിയ ആര്യന്മാർ നേരത്തെ വന്ന ദ്രാവിഡരും മറ്റ് സമൂഹങ്ങളുമായി സംഘട്ടനത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടെന്നും ഒടുവിൽ ആര്യന്മാർ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചെന്നുമാണ് ഈ വിഷയം പഠിച്ച പാശ്ചാത്യ പണ്ഡിതന്മാരുടെ അഭിപ്രായം. ആര്യ-ദ്രാവിഡ സംഘട്ടനം എന്നത് ഈ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങളെ വിഭജിക്കാൻ വിദേശികളായ ചരിത്രകാരന്മാർ കെട്ടിച്ചമച്ച കഥയാണെന്ന് ആര്യപക്ഷപാതികളായ വൈദികസമൂഹ വക്താക്കൾ പറയുന്നു. മഹമുദ് ഗസ്നവിയെയും ജെങ്കിസ് ഖാനെയും പോലെ ആര്യന്മാർ പടയോട്ടം നടത്തിയതിന് ഒരു തെളിവുമില്ലെന്ന് അവർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. എന്നാൽ അധിനിവേശം ഒരുവിധത്തിലേ ആകാവൂ എന്നില്ല. ബ്രിട്ടീഷുകാർ മുഗളരെപ്പോലെ വലിയ സൈന്യവുമായി വന്ന് ഇന്ത്യയെ കീഴ്പ്പെടുത്തുകയായിരുന്നില്ല. കച്ചവടക്കാരായി വന്ന് ഒരു നൂറ്റാണ്ടിലധികം കഴിഞ്ഞാണ് അവർ നാട്ടുരാജാക്കന്മാർ തമ്മിലുള്ള യുദ്ധങ്ങളിൽ സൈനികമായി ഇടപെട്ടു കൊണ്ട് ഓരോരോ പ്രദേശത്തായി ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചത്. അവരുണ്ടാക്കിയ സേനകളിൽ വെള്ളക്കാരേക്കാൾ കൂടുതൽ ഈ നാട്ടുകാരായിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷുകാർ തന്നെ എല്ലാം രേഖപ്പെടുത്തിയതുകൊണ്ട് അവരുടെ അധിനിവേശ ചരിത്രം നമുക്കറിയാം. വൈദിക സമൂഹത്തിന്റെ അധിനിവേശ ചരിത്രം വ്യക്തമല്ല. എങ്കിലും ഒരു കാര്യം തറപ്പിച്ചു പറയാനാകും. ഒരു സമൂഹവും ചെറുത്തു നില്പു കൂടാതെ സ്വാതന്ത്ര്യം അടിയറവു വെക്കില്ല. സമാധാനപരമായ അധിനിവേശവും അടിച്ചമർത്തലും അസംഭവ്യമാണ്.

ഹിന്ദു പുരാണങ്ങളിൽ ചരിത്രസത്യങ്ങളുണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവർ അതിലെ ഹിംസയുടെയും സംഘട്ടനങ്ങളുടെയും കഥകളിൽ സത്യത്തിന്റെ അംശങ്ങളുണ്ടെന്ന് അംഗീകരിക്കാൻ മടിക്കുന്നത് വിചിത്രമാണ്. എല്ലാം കൂട്ടിയിണക്കുന്നതിനിടയിൽ ബുദ്ധനെ വിഷ്ണുവിന്റെ പത്ത് അവതാരങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് മഹത്തായ ബൌദ്ധ പാരമ്പര്യത്തെ തമസ്കരിക്കാനും ശ്രമം നടന്നു. പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിൽ രചിക്കപ്പെട്ട എഴുത്തച്ഛന്റെ രാമായണത്തിൽ ബുദ്ധനെ കുറിച്ചുള്ള പരാമർശത്തിൽ അവതാരസങ്കൽപമുണ്ട്. ഇതിൽ നിന്നും ഇന്ന് വ്യാപകമായി അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്ന ദശാവതാര സങ്കല്പം മലയാളക്കരയിൽ എത്തിയിട്ട് ഏതാണ്ട് 500 കൊല്ലമേ ആയിട്ടുള്ളു എന്ന് മനസിലാക്കാം. ബുദ്ധൻ ആ പട്ടികയിൽ നിന്ന് പുറത്തായത് ആരെയും കൊല്ലാതിരുന്നതുകൊണ്ടാണെന്ന് ഒരു പണ്ഡിതൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ആരെയെങ്കിലും കൊല്ലുകയായിരുന്നല്ലൊ എല്ലാ അവതാര പുരുഷന്മാരുടെയും ലക്ഷ്യം.

ഹിംസകൾക്കിടയിലും എല്ലാ മതസമൂഹങ്ങളുടെയും മഹാത്മാക്കൾ ചില മഹാസത്യങ്ങൾ കണ്ടെത്തുകയും അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ലോകം ഒരു കുടുംബമാണ്, എല്ലാ മനുഷ്യരിലും ദൈവം കുടികൊള്ളുന്നു, ഒരു പിതാവിന്റെ മക്കൾ എന്ന നിലയിൽ എല്ലാ മനുഷ്യരും സഹോദരന്മാരാണ് എന്നിങ്ങനെ പലതുമുണ്ട് അക്കൂട്ടത്തിൽ. ഇതൊക്കെ പരമസത്യമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവർക്ക് എങ്ങനെ മറ്റുള്ളവർക്കു നേരെ വാളോങ്ങാനും തോക്കു ചൂണ്ടാനും കഴിയും?  ഗാന്ധിക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ഹിന്ദുമതഗ്രന്ഥം ഭഗവദ് ഗീതയായിരുന്നു. അതിൽ ബന്ധുക്കളെ കൊല്ലാൻ മടിച്ച അർജ്ജുനനെ യോദ്ധാവെന്ന നിലയിലുള്ള കടമ നിർവഹിക്കാൻ ശ്രീകൃഷ്ണൻ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു. ഗാന്ധി അതിൽനിന്ന് വായിച്ചെടുത്തതല്ല അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഘാതകനായ നാഥുറാം വിനായക് ഗോഡ്സെ വായിച്ചെടുത്തത്. ഇരുവരും പതിവായി ഗീത വായിച്ചു. ഇരുവരും ഹിന്ദുമതത്തിൽ അഭിമാനിച്ചു. ഒരാളെ അത് രക്തസാക്ഷിയും മറ്റേയാളെ കൊലയാളിയും ആക്കി. ഇത്തരം കടുത്ത വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ നിറഞ്ഞതാണ് യുദ്ധവും സമാധാനവും സംബന്ധിച്ച ചർച്ചകൾ.

മതങ്ങളുണ്ടായ കാലം മുതൽ അവയുടെ പേരിൽ അക്രമങ്ങളും നടന്നിട്ടുണ്ട്. അവയുടെ സമാധാന അന്ദേശം അതിനു തടസമായില്ല. ഏറെ പിന്നിലേക്ക് പോകാതെ കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിൽ എന്തു സംഭവിച്ചെന്ന് നോക്കാം. യുദ്ധങ്ങളിലും ഭീകരപ്രവർത്തനം പോലുള്ള യുദ്ധസമാന സംഭവങ്ങളിലുമായി ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ 10.2 കോടി ജനങ്ങൾ കൊല്ലപ്പെട്ടതായി അമേരിക്കയിലെ മിഷിഗൻ സർവകലാശാലയിലെ ചരിത്ര പ്രൊഫസർ ഹുആൻ കോൾ (Juan Cole) കണക്കാക്കുന്നു**. അതിൽ ഒരു ചെറിയ പങ്കു മാത്രമാണ് മുസ്ലിങ്ങൾ നടത്തിയ കൊലപാതകങ്ങളെന്ന് അദ്ദേഹം ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. യൂറോപ്പിലെ ക്രൈസ്തവ രാജ്യങ്ങളും അമേരിക്കയും കാനഡയുമാണ് ഏറ്റവുമധികം കൊലകൾക്ക് ഉത്തരവാദികൾ. സർക്കാരിതര കളിക്കാരുടെ വലിയ തോതിലുള്ള  അക്രമങ്ങളുടെ ഫലമായി കൊലയാളികളേറെയും ജിഹാദി മുസ്ലിങ്ങളാണെന്ന ധാരണ തിരുത്താനാണ് കോൾ ഈ കണക്ക് അവതരിപ്പിച്ചത്.

ഹിംസയെ പൂർണ്ണമായും നിരാകരിച്ച ബുദ്ധന്റെ അനുയായികളും ധാരാളം അക്രമങ്ങൾ കാട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ഇതിന് സമീപകാല ചരിത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള രണ്ട് ഉദാഹരണങ്ങളാണ് ശ്രീലങ്കയിൽ ഒരു ബുദ്ധസന്യാസി പ്രധാനമന്ത്രി\ സോളമൻ ബന്ദാരനായകയെ വധിച്ചതും മ്യാൻ‌മാറിൽ ചില ബൌദ്ധർ റൊഹിംഗിയ മുസ്ലിങ്ങളെ കൂട്ടത്തോടെ കൊന്നതും. ഇസ്ലാമിന്റെ പേരിൽ പലയിടങ്ങളിലും, പ്രത്യേകിച്ച് പശ്ചിമേഷ്യയിലും  ദക്ഷിണേഷ്യയിലും നടക്കുന്ന അക്രമങ്ങൾ പ്രാകൃതാവസ്ഥയിൽ നിന്ന് മനുഷ്യസമൂഹം വളരെയൊന്നും മുന്നോട്ടുപോയിട്ടില്ലെന്ന് നമ്മെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു. വ്രണപ്പെട്ട മതവികാരത്തിന് എന്തു ക്രൂരതയും കാട്ടാനാകും.

ഒരു കാലത്ത് ലോകം ഒരു കുരിശുയുദ്ധത്തിനു സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു. ഇരുഭാഗത്തുമുണ്ടായിരുന്നവർ തങ്ങളുടെ മതം മറുഭാഗത്തിന്റേതിനെ ഇല്ലാതാക്കുമെന്ന ഉത്തമ വിശ്വാസത്തിൽ ദീർഘകാലം പൊരുതി. ഒടുവിൽ ഒന്ന് മറ്റേതിനെ ഇല്ലാതാക്കാതെ യുദ്ധം അവസാനിച്ചു. ആ യുദ്ധം തന്നെയല്ലേ പുതിയ രൂപത്തിൽ ചിലയിടങ്ങളിൽ ഇപ്പോഴും നടക്കുന്നത്? അതിനല്ലേ ഒരു പണ്ഡിതൻ സംസ്കാരങ്ങളുടെ സംഘട്ടനം എന്ന പേർ നൽകിയത്?

നിരന്തരയുദ്ധത്തിലൂടെ ബ്രിട്ടൻ ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ശക്തിയാവുകയും ഇതര രാജ്യങ്ങൾ ഫലത്തിൽ അതംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ സംഘട്ടനങ്ങൾ കുറഞ്ഞു. ബ്രിട്ടീഷുകാർ ആ അവസ്ഥയെ  ‘പാക്സ് ബ്രിട്ടാനിക്ക’ (ബ്രിട്ടീഷ് സമാധാനം) എന്നു വിശേഷിപ്പിച്ചു. രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധം അവസാനിച്ചപ്പോൾ ബ്രിട്ടൻ യുദ്ധം ചെയ്തു മുടിഞ്ഞ രാജ്യമായിരുന്നു. വെട്ടിപ്പിടിച്ച ‘സൂര്യനസ്തമിക്കാത്ത’ സാമ്രാജ്യം നിലനിർത്താനുള്ള കഴിവ് അതിനില്ലാതായി. ചെറിയ സാമ്രാജ്യങ്ങളുടെ സ്ഥിതി അതിലും കഷ്ടമായിരുന്നു. പിന്മാറ്റം മാത്രമായിരുന്നു പിന്നിട് അവരുടെ മുന്നിലുണ്ടായിരുന്ന മാർഗ്ഗം. അമേരിക്കയും സോവിയറ്റ് യൂണിയനും വൻശക്തികളായി. വിയറ്റ്നാം സൈനിക ശക്തിക്ക് പരിമിതിയുണ്ടെന്ന് തെളിയിച്ചു. മാർക്സ് പ്രവചിച്ചതുപോലെ ആന്തരിക വൈരുധ്യങ്ങളുടെ ഭാരത്തിൽ മുതലാളിത്തം നിലം‌പൊത്തുന്നതു കാണാൻ കാത്തിരുന്ന സോവിയറ്റ് യൂണിയനും കിഴക്കൻ യൂറോപ്പിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് രാജ്യങ്ങളും അടിതെറ്റി വീണു. ചില മുതലാളിത്ത രീതികൾ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് ചൈന പിടിച്ചു നിന്നു.       

യുദ്ധവും മറ്റെല്ലാത്തരം ഹിംസയും സമാധാനത്തിന്റെ പേരിൽ ന്യായീകരിക്കപ്പെടുന്ന കാലഘട്ടത്തിലാണ് നാം ജീവിക്കുന്നത്. സമാധാനത്തിനായി പോരാടുന്നെന്ന് പറയുമ്പോൾ യുദ്ധത്തിന്റെ ഭാഷയാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത വിധം നാം ഹിംസയെ സ്വാംശീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ യുദ്ധം മനുഷ്യമനസിൽ തുടങ്ങുന്നു എന്നത് ഭാഗികമായ തിരിച്ചറിവു മാത്രമാണ്. വിജയകരമായ പ്രതിരോധം തീർക്കുവാൻ അത്രയും പോര. യുദ്ധത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ഘടകങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുകയും അവയെ മറികടക്കാനുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങളെ കുറിച്ച് ബോധ്യമുണ്ടാവുകയും വേണം. സമാധാനത്തെ കുറിച്ച് പൊതുവെ നിലനിൽക്കുന്ന ധാരണ അത് യുദ്ധമില്ലാത്ത അവസ്ഥ ആണെന്നാണ്. നിഷേധാത്മകമായ (നെഗറ്റീവ്) നിർവചനമാണത്.. ക്രിയാത്മകമായി (പോസിറ്റീവ്) ചിന്തിക്കുമ്പോൾ അതിന്റെ അപര്യാപ്തത വ്യക്തമാകും.*

ക്രിയാത്മകമായ സമീപനം നമ്മെ മതത്തിന്റെയും രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയും തലങ്ങൾക്കു മുകളിൽ ആദ്ധ്യാത്മികതയുടെയും തത്വചിന്തയുടെയും തലങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കും. സംഘടിത മതങ്ങളുടെ സ്വാധീനത്തിൽ ആദ്ധ്യാത്മികതയെന്നത് മതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു നിൽക്കുന്ന ഒന്നാണെന്നാണ് അഭ്യസ്തവിദ്യർ പോലും കരുതുന്നത്. യഥാർത്ഥത്തിൽ ആദ്ധ്യാത്മികത മതങ്ങളുടെ ആവിർഭാവത്തിനു മുമ്പെ മനുഷ്യൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് പഠനവിധേയമാക്കിയ ഒന്നാണ്. ബുദ്ധമത സങ്കല്പത്തിൽ സമാധാനത്തിന് മൂന്നു മാനങ്ങളുണ്ടെന്ന് യൊയിച്ചി കവാദ (Yoichi Kawada) എന്ന ജാപ്പനീസ് പണ്ഡിതൻ നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആന്തരിക സമാധാനം, മനുഷ്യസമൂഹത്തിലെ സമാധാനം, പാരിസ്ഥിതിക സമാധാനം അഥവാ ഭൂമിയുമായുള്ള സമാധാനം എന്നിവയാണവ.  ബുദ്ധന്റെ ഒരു പ്രഭാഷണം അദ്ദേഹം ഉദ്ധരിക്കുന്നു:“ലോകത്ത് പല തരം തീ കത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അത്യാർത്തിയുടെ തീ, വിദ്വേഷത്തിന്റെ തീ, വിഡ്ഡിത്തത്തിന്റെ തീ, മോഹത്തിന്റെയും അഹംബോധത്തിന്റെയും തീ, നാശത്തിന്റെയും രോഗത്തിന്റെയും മരണത്തിന്റെയും തീ, ദു:ഖത്ത്ന്റെയും വിലാപത്തിന്റെയും യാതനയുടെയും വേദനയുടെയും തീ.” വ്യക്തികൾക്കിടയിലും സമൂഹങ്ങൾക്കിടയിലും രാജ്യങ്ങൾക്കിടയിലും സംഘർഷങ്ങൾക്കും സംഘട്ടനങ്ങൾക്കും കാരണമാകുന്ന നിരവധി ഘടകങ്ങളാണ് ഇവിടെ അനാവരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നത്.

മതങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സ്പർദ്ധ പോലെ അവയ്കുള്ളിലെ വ്യത്യസ്ത വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ നിലനിൽക്കുന്ന വിരോധവും കലഹങ്ങൾക്കും വലിയ തോതിലുള്ള ജീവനാശത്തിനും ഇടയാകാറുണ്ട്. ചില വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ഇതു താരതമ്യേന കുറവാണ്. അവയുടെ ചരിത്രം പരിശോധിക്കുമ്പോൾ കൂടുതൽ സംഘർഷഭരിതമായ ഒരു ഭൂതകാലം കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞേക്കും. സംഘർഷത്തിനു കാരണമായ ഘടകങ്ങൾ നീങ്ങിയതുകൊണ്ടൊ ഒരു പുതിയ സന്തുലിതാവസ്ഥ ഉടലെടുത്തതുകൊണ്ടൊ സ്ഥിതി മെച്ചപ്പെട്ടതാകണം.

മതവും രാഷ്ട്രീയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സംഘട്ടനങ്ങൾ സൂക്ഷ്മതയോടെ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ അവയ്കു കാരണമാകുന്നത് വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങളൊ പ്രത്യശാസ്ത്രങ്ങളൊ അല്ലെന്ന് കാണാൻ കഴിയും. യഥാർത്ഥപ്രശ്നം അവയെ നയിക്കുന്നവരുടെയും, ചിലപ്പോൾ നയിക്കപ്പെടുന്നവരുടെയും, സമീപനമാണ്. പലപ്പോഴും അവർ സർവാധിപത്യം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. എല്ലാറ്റിനെയും തങ്ങളുടെ മതവിശ്വാസങ്ങൾക്ക്  അല്ലെങ്കിൽ രാഷ്ട്രീയവിശ്വാസങ്ങൾക്ക്  കീഴ്പ്പെടുത്താൻ അവർ ശ്രമിക്കുന്നു. അതിനായി ഏത് മാർഗ്ഗവും സ്വീകരിക്കാമെന്ന് അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഈ അധിനിവേശ മനോഭാവം ജനാധിപത്യത്തിനും മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾക്കും നിരക്കാത്തതാണ്.

നീതിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായ വ്യവസ്ഥിതി കൈവരിക്കാനായാലെ ശാന്തിയും സമാധാനവും പുലരുകയുള്ളു. നിർഭാഗ്യവശാൽ അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു വ്യവസ്ഥിതി അകലെയാണ്.  സമാധാനം എന്ന മഹത്തായ ലക്ഷ്യം സാക്ഷാത്കരിക്കാനുള്ള കഴിവ് മനുഷ്യൻ ഇനിയും കൈവരിച്ചിട്ടില്ല. വ്യക്തികൾ മറ്റ് വ്യക്തികളുടെയും, സമൂഹങ്ങൾ മറ്റ് സമൂഹങ്ങളുടെയും, രാഷ്ട്രങ്ങൾ മറ്റ് രാഷ്ട്രങ്ങളുടെയും അവകാശങ്ങൾ മാനിക്കാൻ തയ്യാറാകുമ്പോൾ  മാത്രമെ സമാധാന സങ്കല്പം യാഥാർത്ഥ്യമാകൂ. --എഴുത്തു, നവംബർ 2015..

ഭൂരിപക്ഷ വർഗീയത ന്യൂനപക്ഷ വർഗീയതയ്ക്ക് പ്രതിവിധിയല്ല

ബി.ആർ.പി. ഭാസ്കർ 

ജനയുഗം

വർഗീയത കേരളത്തിന്റെ മുഖമുദ്രയാവുകയാണോ? ഈ ചോദ്യം നാം നമ്മോടു തന്നെ ചോദിക്കുകയും ഉത്തരം കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. രണ്ട് മുന്നണികൾക്ക് ദീഘകാലമായി ആധിപത്യമുള്ള സംസ്ഥാനമാണ് നമ്മുടേത്. രണ്ടിനെയും നയിക്കുന്നത് മതനിരപേക്ഷ കക്ഷികളാണ്. എന്നാൽ ഈ മുന്നണികളുടെ തണലിൽ വർഗീയതകൾക്ക് വളരാനാകുന്നു.

എൽ.ഡി.എഫും യു.ഡി.എഫും ഏറെക്കാലം തടഞ്ഞു നിർത്തിയിരുന്ന ഭാരതീയ ജനതാ പാർട്ടിക്ക് ഇത്തവണ തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മുന്നേറ്റം നടത്താനായി. രണ്ട് മുന്നണികളും ന്യൂനപക്ഷപ്രീണനം നടത്തുന്നെന്ന ആരോപണം ഉയർത്തി ഹിന്ദുക്കളെ ആകർഷിക്കാൻ അത് നടത്തിയ ശ്രമങ്ങൾ ഇത്രകാലവും വിജയിച്ചിരുന്നില്ല. ഇപ്പോൾ അതു ഫലം കണ്ടത് ഭൂരിപക്ഷ സമൂഹത്തിന്റെ മനോഭാവത്തിൽ മാറ്റമുണ്ടാകുന്നതിന്റെ സൂചനയാണ്.

വർഗീയ കക്ഷിയെന്ന നിലയിൽ 1960ൽ കോൺഗ്രസ് കൂട്ടുമന്ത്രിസഭയിൽ സ്ഥാനം നിഷേധിച്ച ഇന്ത്യൻ യൂണിയൻ മുസ്ലിം ലീഗ് ഇന്ന് യു.ഡി.എഫിനെ ആട്ടാൻ കഴിവുള്ള വാലാണ്. മന്ത്രിസഭയിൽ ഉമ്മൻ ചാണ്ടി നൽകിയ നാലു സ്ഥാനങ്ങൾ കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെടാതെ ലീഗ് നേതാവ് പാലക്കാട് തങ്ങൾ പരസ്യമായി ഒരു അഞ്ചാം മന്ത്ര്രിയുടെ പേരു പ്രഖ്യാപിച്ചപ്പോൾ മുഖ്യമന്ത്രിക്ക് സ്വന്തം സ്ഥാനം നിലനിർത്താൻ അത് അംഗീകരിക്കേണ്ടി വന്നു.

മുസ്ലിം ലീഗ് പ്രത്യക്ഷത്തിൽ തന്നെ വർഗീയ കക്ഷിയാണ്. അതിന്റെ പേരു അതിന്റെ വർഗീയസ്വഭാവം വിളംബരം ചെയ്യുന്നു. പ്രീതിയും അപ്രീതിയും കൂടാതെ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാമെന്ന പതിവ് പ്രതിജ്ഞയെടുത്തുകൊണ്ടാണ് ലീഗ് മന്ത്രിമാരും ചുമതല ഏൽക്കുന്നത്. എന്നാൽ മുസ്ലിം താല്പര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കാൻ ബാധ്യസ്ഥതരാണവർ. ചില ലീഗ് മന്ത്രിമാരുടെ നടപടികൾ ആ നിലയ്ക്ക് ആക്ഷേപം വിളിച്ചുവരുത്തിയിട്ടുമുണ്ട്.

ലീഗ് ചെയ്യുന്നതെല്ലാം വർഗീയമായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുന്നെന്ന് അതിന്റെ സെക്രട്ടരി

കെ.എൻ.എ. ഖാദർ അടുത്തകാലത്ത് പരാതിപ്പെടുകയുണ്ടായി. ഒരു വർഗീയ സംഘടനയുടെ ചെയ്തികളെ മറ്റുള്ളവർ ആ വിധത്തിൽ കാണുന്നത് സ്വാഭാവികമാണെന്ന് ലീഗ് നേതാക്കൾ മനസിലാക്കണം. അവരുടെ മനസിൽ മറ്റ് പല കക്ഷികളുടെയും നേതാക്കളുടെ മനസിലുള്ളതിനേക്കാൾ ജാതിമതചിന്തയുണ്ടെന്ന അഭിപ്രായം ഈ ലേഖകനില്ല. എന്നാൽ വർഗീയ സംഘടനയുടെ ഭാഗമായതുകൊണ്ട് അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ സംശയദൃഷ്ടിയോടെ വീക്ഷിക്കപ്പെടും.

പലതരം അവശതകൾ അനുഭവിച്ചിരുന്ന ഒരു വിഭാഗമെന്ന നിലയിൽ കേരളത്തിലെ മുസ്ലിങ്ങൾ മതാടിസ്ഥാനത്തിൽ സംഘടിച്ചതിന് ചരിത്രപരമായ ന്യായീകരണം കണ്ടെത്താനാകും. ഇപ്പോൾ അവർ കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സാമൂഹിക വിഭാഗമാണ്. ഗൾഫ് പ്രവാസത്തെ തുടർന്ന് അവരുടെ സാമ്പത്തികവും സാമൂഹികവുമായ അവസ്ഥ മെച്ചപ്പെട്ടിട്ടുമുണ്ട്. വർഗീയതയെ ആശ്രയിക്കാതെ പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ ഭാഗമായി നിന്നുകൊണ്ടു നീതി ഉറപ്പാക്കാനുള്ള കഴിവ് ഇപ്പോൾ അതിനുണ്ട്. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ വർഗീയ കക്ഷിയുമായി മുന്നോട്ടു പോകേണ്ടതുണ്ടോ എന്ന് ലീഗ് നേതാക്കൾചിന്തിക്കണം.  

ലീഗ് പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന പ്രത്യക്ഷ വർഗീയതയേക്കാൾ അപകടകരമാണ് കേരള കോൺഗ്രസുകൾ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന പ്രച്ഛന്ന വർഗീയത. ലീഗിനെപ്പോലെ സാമൂഹിക അവശതകൾക്ക് പരിഹാരം കാണാനല്ല കേരള കോൺഗ്രസ് ജന്മമെടുത്തത്. മുഖ്യമന്ത്രി ആർ.ശങ്കറും ആഭ്യന്തരമന്ത്രി പി.ടി. ചാക്കോയും തമ്മിൽ കോൺഗ്രസിനുള്ളിൽ രൂപപ്പെട്ട ഗ്രൂപ്പു വഴക്കാണ് അതിന്റെ ജനനത്തിനു കാരണമായത്. ജാതിമതപരിഗണനകൾക്കപ്പുറം സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ആദ്യവർഷങ്ങളിൽ തിരുവിതാംകൂറിൽ വ്യാപകമായി നടന്ന ഭൂമി കയ്യേറ്റങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുകയെന്ന ദൌത്യവും അതിന്റെ സ്ഥാപകർക്കുണ്ടായിരുന്നു.   കേരള കോൺഗ്രസുകാർ കോൺഗ്രസ് വിട്ടുപോയശേഷവും ഈ താല്പര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കാൻ കടമപ്പെട്ടവർ ആ പാർട്ടിയിൽ അവശേഷിച്ചു എന്നത് മറ്റൊരു കാര്യം. അവരോടൊ[പം കൈകോർക്കാൻ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ ഇടതുപക്ഷവും തയ്യാറായി..

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് മന്ത്രിസഭക്കെതിരായ ‘വിമോചന’ സമരം ദുർബലമായിക്കൊണ്ടിരുന്ന ജാതിമത ശക്തികൾക്ക് പുതുജീവൻ നൽകുകയുണ്ടായി. പിൽക്കാലത്ത് സി.പി.എമ്മും കോൺഗ്രസു വർഗീയ കക്ഷികൾക്ക് മന്ത്രിസഭകളിൽ സ്ഥാനം കൊടുത്തത് അവർക്ക് വളരാൻ അവസരം നൽകി. ഇന്ന് യു.ഡി.എഫ് വർഗീയതകളുടെ ഒരു വലിയ കൂടാരമാണ്. ഹ്രസ്വകാല നേട്ടങ്ങൾൾക്കായി ഇടതു മുന്നണി കാലാകാലങ്ങളിൽ സ്വീകരിച്ച നടപടികൾ വർഗീയതയെ ചെറുക്കാനുള്ള അതിന്റെ കഴിവിനെ പരിമിതപ്പെടുത്തി. ഒരുവശത്ത് അബ്ദുൾ നാസർ മ്‌അദനിയും മറുവശത്ത് കെ. രാമൻ പിള്ളയുമായിരിക്കുന്ന ഇടതുപക്ഷ നേതാവ് മതനിരപേക്ഷതയുടെ പ്രതീകമല്ല, വർഗീയപ്രീണനത്തിന്റെ പ്രതീകമാണ്.

ന്യൂനപക്ഷപ്രീണന വാദം ഫലം കണ്ടു തുടങ്ങിയ സാഹചര്യം പ്രയോജനപ്പെടുത്തി നവോത്ഥാന പാരമ്പര്യം തടഞ്ഞു നിർത്തിയിരുന്ന ഹിന്ദു വോട്ടു ബാങ്ക് പദ്ധതി മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ സംഘ പരിവാർ എസ്.എൻ.ഡി.പി. യോഗം സെക്രട്ടറി വെള്ളാപ്പള്ളി നടേശനെ മുന്നിൽ നിർത്തിക്കൊണ്ട് ശ്രമം തുടങ്ങിയിരിക്കുകയാണ്. മന്നത്ത് പത്മനാഭനും ആർ. ശങ്കറും ഒത്തുപിടിച്ചിട്ട് നടക്കാഞ്ഞത് വെള്ളാപ്പള്ളി ഒറ്റയ്ക്ക് നടത്തുമെന്ന് കരുതുന്നത് മൌഢ്യമാണ്.

ഭൂരിപക്ഷ വർഗീയതയാണു ന്യൂനപക്ഷ വർഗീയതയ്ക്ക് പ്രതിവിധി എന്നു കരുതുന്നവരുണ്ട്. എന്നാൽ ഒരു വർഗീയതക്ക് മറ്റൊരു വർഗീയതയെ തടഞ്ഞു നിർത്താനാകില്ലെന്നതാണ് വാസ്തവം. വർഗീയതകൾ പരസ്പരം വളർത്തുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഒരു ഭൂരിപക്ഷ ജാതിമത സമൂഹമില്ലാത്ത സംസ്ഥാനമാണ് കേരളം. വിവിധ ജാതിമത സമൂഹങ്ങളുടെ താല്പര്യങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമാണ്. ചില സമൂഹങ്ങൾ മുൻ കാലങ്ങളിൽ അനുകൂല സാഹചര്യങ്ങളുടെ സദ്ഫലം അനുഭവിച്ചവയാണ്. സ്വാഭാവികമായും ആ നില നിലനിർത്താൻ അവ ആഗ്രഹിക്കും. മറ്റ് ചില സമൂഹങ്ങൾ പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളുടെ ദുഷ്‌ഫലം അനുഭവിച്ചവയാണ്. സ്വാഭാവികമായും അത് ദൂരീകരിക്കാൻ അവ ആഗ്രഹിക്കും.

ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങളെ ജാതിമത ചട്ടക്കൂട്ടിൽ വീക്ഷിക്കുകയും അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പരിഹാരം കാണാൻ ശ്രമിക്കുകയുമാണ് വർഗീയ കക്ഷികൾ ചെയ്യുന്നത്. മതനിരപേക്ഷ കക്ഷികൾ അവയെ തുല്യനീതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നോക്കിക്കാണാൻ ബാധ്യസ്ഥരാണ്. അവർ ഇക്കാര്യത്തിൽ പരാജയപ്പെടുന്നെന്ന ചിന്തയാണ് ന്യൂനപക്ഷ വർഗിയതയുടെയും ഭൂരിപക്ഷ വർഗീയതയുടെയും വളർച്ചക്ക് അനുകൂലമായ സാഹചര്യം സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. ഇത് തിരിച്ചറിഞ്ഞ് എല്ലാത്തരം വർഗീയതകളുമായുള്ള ചങ്ങാത്തം അവസാനിപ്പിക്കാൻ എല്ലാ മഹനിരപേക്ഷ കഷികളും തയ്യാറാകണം. ഇക്കാര്യത്തിൽ മുൻ‌കൈ എടുക്കാൻ കഴിയുന്നത് ഇടതുപക്ഷത്തിനു മാത്രമാണ്.  (ജനയുഗം, നവംബർ 25, 2015)

തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പ്‌ നൽകുന്ന സൂചനകൾ

ബി ആർ പി ഭാസ്കർ
ജനയുഗം

സോളാർ കുംഭകോണം മുതൽ ബാർ കോഴ വരെ നിരന്തരം ആരോപണങ്ങളിൽ മുങ്ങിക്കുളിച്ചു നിന്നിട്ടും അടുത്ത കൊല്ലത്തെ നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വിജയം വരിച്ച്‌ ഭരണത്തുടർച്ച ഉറപ്പാക്കാമെന്ന്‌ സ്വപ്നം കണ്ട ഉമ്മൻചാണ്ടിയിൽ യാഥാർത്ഥ്യബോധം ജനിപ്പിക്കാൻ പര്യാപ്തമാണ്‌ തദ്ദേശ തെരഞ്ഞെടുപ്പിലെ ജനവിധി. ആ നിലയ്ക്ക്‌ ഇടതു പക്ഷത്തിന്‌ അതിൽ ആഹ്ലാദിക്കാൻ വകയുണ്ട്‌.


അതേസമയം എല്ലാം ഭദ്രമായെന്ന്‌ ആശ്വസിക്കാനുള്ള വക അതിലില്ല. തിരുവനന്തപുരം കോർപ്പറേഷൻ ഉൾപ്പെടെ പല തദ്ദേശ സ്ഥാപനങ്ങളിലും ആരു ഭരിക്കണമെന്ന്‌ തീരുമാനിക്കാനുള്ള കഴിവ്‌ ബിജെപി നേടിയിരിക്കുന്നു. ആ കക്ഷി വലിയ മുന്നേറ്റം നടത്തിയത്‌ യുഡിഎഫിന്റെ, കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ കോൺഗ്രസിന്റെ, ചെലവിലാണെന്നതു കൊണ്ട്‌ മതനിരപേക്ഷതയിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന ആർക്കും അതിൽ സന്തോഷിക്കാനാവില്ല.


പതിറ്റാണ്ടുകളായി അധികാരം പങ്കിടുന്ന എൽഡിഎഫും യുഡിഎഫും തമ്മിൽ തുടക്കത്തിൽ വോട്ടുവിഹിതത്തിൽ ചെറിയ വ്യത്യാസമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. അതുകൊണ്ട്‌ നിയമസഭയിൽ അവ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസവും നന്നേ ചെറുതായിരുന്നു. എന്നാൽ പിന്നീട്‌ വോട്ടുവിഹിതത്തിലുള്ള വ്യത്യാസം വളർന്നു. അതിന്റെ ഫലമായി ജയിക്കുന്ന മുന്നണിക്ക്‌ 190 സീറ്റും തോൽക്കുന്ന മുന്നണിക്ക്‌ 40ഉം എന്ന നിലയുണ്ടായി. കഴിഞ്ഞ നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വോട്ടുവിഹിതത്തിലെ വ്യത്യാസം പൊടുന്നനെ കുറയുകയും യുഡിഎഫ്‌ എൽഡിഎഫ്‌ സീറ്റുകളുടെ അനുപാതം 72:68 ആവുകയും ചെയ്തു. പല സീറ്റുകളിലും മുന്നണികൾ നേരിയ വ്യത്യാസത്തോടെയാണു ജയിക്കുകയോ തോൽക്കുകയോ ചെയ്തത്‌. ഈ രണ്ട്‌ മുന്നണികൾക്കു പുറത്തു നിന്ന്‌ ഏതെങ്കിലും കക്ഷിക്കോ സ്വതന്ത്രനോ വിജയിക്കാവുന്ന സാഹചര്യം അന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഒരുപക്ഷെ അനുപാതം 70: 69: 1 ആയി മാറിയേനെ. ഒരു കക്ഷിയേയൊ വ്യക്തിയേയൊ അമിതമായി ആശ്രയിക്കേണ്ടി വന്നതിന്റെ ഫലമായി ആ കക്ഷിയോ വ്യക്തിയോ ആവശ്യപ്പെട്ടതുപോലെ പ്രവർത്തിക്കാൻ സർക്കാർ നിർബന്ധിതമായ ചരിത്രം നമുക്കുണ്ട്‌. ചില തദ്ദേശ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ അധികാരം നേടാനും നിലനിർത്താനും ബിജെപിയേയൊ പിഡിപിയേയൊ സ്വതന്ത്രനേയൊ ഒക്കെ ആശ്രയിക്കേണ്ട ഗതികേട്‌ ഇപ്പോൾ തന്നെ മുന്നണികൾ അനുഭവിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്‌. ബിജെപി നിയമസഭയിൽ രണ്ടോ മൂന്നോ സീറ്റുകൾ നേടിക്കൊണ്ട്‌ സംസ്ഥാനം ആരു ഭരിക്കണമെന്ന്‌ തീരുമാനിക്കാനുള്ള കഴിവ്‌ ആർജ്ജിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നത്‌ മതനിരപേക്ഷതയിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവർക്ക്‌ ആശങ്കയോടെ മാത്രമെ വീക്ഷിക്കാനാവൂ.


ബിജെപിയുടെ വളർച്ചയിലേക്ക്‌ നയിച്ച സാഹചര്യങ്ങൾ മതനിരപേക്ഷ കക്ഷികൾ സത്യസന്ധമായി വിലയിരുത്തിയിട്ടില്ല. നാൽപതിൽപരം കൊല്ലങ്ങളിൽ കാര്യമായ വളർച്ച ഇല്ലാതിരുന്ന ഹിന്ദുത്വചേരിക്ക്‌ ഇപ്പോൾ മുന്നേറ്റം നടത്താൻ കഴിയുന്നത്‌ കേന്ദ്രത്തിൽ അധികാരമുള്ളതു കൊണ്ടാണ്‌. ഒരു കാലത്ത്‌ രാജ്യത്തിന്‌ കേരളത്തിലെ വോട്ടർമാർ വഴികാട്ടികളായി. കോൺഗ്രസിനെ തോൽപിക്കാനാകുമെന്ന്‌ മറ്റുള്ളവർക്ക്‌ കാണിച്ചു കൊടുത്തത്‌ അവരാണ്‌. എന്നാൽ പിന്നീട്‌ അവർ അനുകർത്താക്കളായി. വടക്കുനോക്കി യന്ത്രമായി. അടിയന്തരാവസ്ഥാ സർക്കാറിനെ പിന്തുണച്ച അവർ അടുത്ത തവണ വടക്കൻ വോട്ടർമാർ ചെയ്തതുപോലെ കോൺഗ്രസിനെതിരെ വോട്ടു ചെയ്തു. അപ്പോഴേക്ക്‌ ജനതാ പരീക്ഷണത്തിൽ മടുത്ത്‌ വടക്കൻ വോട്ടർമാർ ഇന്ദിരാ ഗാന്ധിയെ തിരിച്ചുവിളിച്ചു. മോഡിയുടെ സമീപകാല പടയോട്ടം കേരളത്തിലെ ഒരു വിഭാഗം നഗരവാസികളെ ആകർഷിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന്‌ കരുതാൻ ന്യായമുണ്ട്‌.


എസ്‌എൻഡിപി യോഗം ജനറൽ സെക്രട്ടറി വെള്ളാപ്പള്ളി നടേശൻ നടത്തുന്ന അഭ്യാസങ്ങൾ ബിജെപിക്ക്‌ സഹായകമാകുമെന്നും അത്‌ ഇടതുപക്ഷത്തിനു ദോഷം ചെയ്യുമെന്നുമുള്ള ധാരണ പലർക്കുമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇടതു നില മെച്ചപ്പെടുത്തുകയാണുണ്ടായത്‌. നഷ്ടം സംഭവിച്ചത്‌ യുഡിഎഫിനാണ്‌. ഇതിന്റെ അർഥം എസ്‌എൻഡിപിയുടെ കളികൾ ഒരു ചലനവും സൃഷ്ടിച്ചിട്ടില്ലെന്നല്ല. ശ്രീനാരായണ പ്രസ്ഥാനം റാഡിക്കലൈസ്‌ ചെയ്ത ഈഴവ വിഭാഗം ഇടതുപക്ഷത്തിന്റെ വളർച്ചയിൽ വഹിച്ചിട്ടുള്ള പങ്ക്‌ നിഷേധിക്കാവുന്നതല്ല. പക്ഷെ ഈഴവ സമൂഹം മൊത്തത്തിൽ ഇടതു കക്ഷികളോടൊപ്പമല്ല. എസ്‌എൻഡിപിയുടെ നേതാവായിരുന്ന ആർ ശങ്കർ കോൺഗ്രസിന്റെയും നേതാവായിരുന്നു. തിരുവിതാംകൂർ പ്രദേശത്ത്‌ ഈഴവർ ധാരാളമുള്ള പല മണ്ഡലങ്ങളിലും അദ്ദേഹം തോൽക്കുകയുണ്ടായി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ കോൺഗ്രസിനു വോട്ടു ചെയ്തവരേക്കാൾ കൂടുതൽ ഈഴവർ ഇടതുപക്ഷത്തിന്‌ വോട്ടു ചെയ്തുവെന്നാണു അതിൽ നിന്ന്‌ മനസിലാക്കേണ്ടത്‌. കോൺഗ്രസിനൊപ്പം നിന്നിരുന്ന ഈഴവ വിഭാഗം ഇത്തവണ ബിജെപിക്ക്‌ അനുകൂലമായി വോട്ടു ചെയ്തിരിക്കണം. ഒരുപക്ഷെ വെള്ളാപ്പള്ളി നടേശൻ ബിജെപിയുമായി കൂട്ടുകൂടിയിരുന്നില്ലെങ്കിലും അവർ അങ്ങോട്ടു പോകുമായിരുന്നു. എൻഎസ്‌എസിന്റെ സമദൂര സിദ്ധാന്തവും ബിജെപിക്ക്‌ ഗുണകരമായെന്ന്‌ കരുതണം. പെരുന്നയിലെ ബിജെപി വിജയം അതല്ലേ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്‌.


ഭാഗികമായെങ്കിലും ബിജെപിക്ക്‌ അനുകൂലമായി നായീരീഴവ വോട്ടുകളുടെ ധ്രുവീകരണം നടന്നിട്ടുണ്ട്‌. ഇതിന്റെ ഒരു കാരണം യുഡിഎഫ്‌ അടിസ്ഥാനപരമായി മുസ്ലിം ക്രൈസ്തവ വർഗീയതയുടെ സ്വാധീനത്തിലാണെന്ന വിശ്വാസമാണ്‌. ഇത്‌ അപകടകരമായ സാഹചര്യമാണ്‌. (ജനയുഗം, നവംബർ 11, 2015.

ധാർമ്മിക ധീരന്മാരെയും ധാർമ്മിക ഭീരുക്കളെയും സമൂഹം തിരിച്ചറിയണം

ബി.ആർ.പി. ഭാസ്കർ 

ജനശക്തി

എ.ബി. വാജ്‌പേയ് ജനതാ സർക്കാരിലെ വിദേശകാര്യ മന്ത്രിയെന്ന നിലയിലും പിന്നീട് ആദ്യ ബി.ജെ.പി പ്രധാനമന്ത്രിയെന്ന നിലയിലും പ്രകടിപ്പിച്ച ജനാധിപത്യബോധം നരേന്ദ്ര മോദിയിൽ നിന്നു ആരും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. മുഖ്യമന്ത്രിയെന്ന നിലയിലുള്ള മോദിയുടെ പ്രവർത്തനം അങ്ങനെയൊരു പ്രതീക്ഷക്ക് ഇടം നൽകിയതേയില്ല. ഗുജറത്തിലെ മുസ്ലിം കൂട്ടക്കൊലക്കുശേഷം വാജ്പേയ് മോദിയെ രാജധർമ്മത്തെ കുറിച്ച് ഓർമ്മപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ ഫ്യൂഡൽകാല പാരമ്പര്യത്തിറ്റെ ഭാഗമായ രാജധർമ്മ സങ്കല്പം പോലും ഉൾക്കൊള്ളാനാകാഞ്ഞ മോദിക്ക് ഭരണഘടന വിഭാവന ചെയ്യുന്ന ജനാധിപത്യ മതനിരപേക്ഷ സങ്കല്പം എങ്ങനെ മനസിലാകും?

ഇരുപതിൽ‌പരം കക്ഷികൾ അടങ്ങുന്ന എൻ.ഡി.എ. സഖ്യം രൂപീകരിച്ചാണ് വാജ്പേയ് ലോക് സഭയിൽ സർക്കാരുണ്ടാക്കാനാവശ്യമായ ഭൂരിപക്ഷം സംഘടിപ്പിച്ചത്. അതിനാൽ ബി.ജെ.പിക്ക് ആർ.എസ്.എസ് പരിപാടികൾ അടങ്ങുന്ന അജണ്ട മരവിപ്പിച്ചു നിർത്തേണ്ടി വന്നു. വാജ്പേയിക്ക് ആർ.എസ്.എസ് നേതൃത്വത്തിൽ നിന്ന് വലിയ സമ്മർദ്ദം നേരിടാതെ ഭരണം നടത്താനും കഴിഞ്ഞു. എൻ.ഡി.എ. ഇപ്പോഴും നിലവിലുണ്ടെങ്കിലും അതിൽ കുറച്ചു ഘടകകഷികളെയുള്ളു. മിക്കവയും ബി.ജെ.പിയെപോലെ വർഗീയ സമീപനമുള്ളവരുമാണ്. ബി.ജെ.പിക്കു സ്വന്തനിലയിൽ ലോക് സഭയിൽ ഭൂരിപക്ഷമുള്ളതു കൊണ്ട് ഘടകകക്ഷികൾ ഇടഞ്ഞാലും സർക്കാരിന്  വലിയ പ്രശ്നമില്ല. ഈ സാഹചര്യം പ്രയോജനപ്പെടുത്തി സർക്കാരിന്റെ മേൽ ആർ.എസ്.എസ് പൂർണ്ണ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുകയാണ്.

ആർ.എസ്..എസ് നേരിട്ടു ഇടപെട്ടതിന്റെ ഫലമായാണ് ബി.ജെ.പി. നരേന്ദ്ര മോദിയെ പ്രധാനമന്ത്രി സ്ഥാനാർത്ഥിയാക്കിയത്. കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം ബി.ജെ.പിയിലും അതിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള കേന്ദ്ര സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളിലും കൂടുതൽ ആർ.എസ്.എസ്. നേതാക്കളെ നിയോഗിച്ചുകൊണ്ട് അത് അവയുടെ മേലുള്ള പിടി മുറുക്കി.. മോദി സർക്കാർ ഒരു വർഷം പിന്നിട്ടപ്പോൾ അർ.എസ്.എസ് മേധാവി മോഹൻ ഭഗതും മറ്റേതാനും ഉന്നത  നേതാക്കളും അതിന്റെ പ്രവർത്തനം വിലയിരുത്താനായി രണ്ട് ദിവസം ഡൽഹിയിൽ ക്യാമ്പ് ചെയ്യൂകയുണ്ടായി. ബി.ജെ.പി. മന്ത്രിമാർ അവരുടെ മുന്നിൽ ഹാജരായി വിവിധ വകുപ്പുകളുടെ പ്രവർത്തനം വിശദീകരിച്ചു. രണ്ടാം ദിവസം മോദി നേരിട്ട് ഹാജരായി അവർക്ക് റിപ്പോർട്ടു നൽകി. ഇതെല്ലാം ആർ.എസ്.എസ്. നേതൃത്വം നാഗപ്പൂരിലെ ആസ്ഥാനത്തിരുന്നു കേന്ദ്ര സംസ്ഥാന ഭരണകൂടങ്ങളെ കർശനമായി നിയന്ത്രിക്കുകയാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും പാഠ്യപദ്ധതികളിലും മാറ്റം വരുത്തിക്കൊണ്ട് ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെ തികച്ചും പ്രതിലോമകരവും വർഗീയവുമായ ആശങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായി പുതിയ തലമുറയുടെ മനസുകളെ രൂപപ്പെടുത്തുകയാണ് ആർ. എസ്.എസിന്റെ ലക്ഷ്യം. ഈ പ്രക്രിയയിലൂടെ മതനിരപേക്ഷതയെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യാനും ഇന്ത്യയെ ഹിന്ദുരാഷ്ട്രമായി പ്രഖ്യാപിക്കാൻ കഴിയുമെന്നും അത് കണക്കുകൂട്ടുന്നു. ഈ വിശാല ലക്ഷ്യം മുൻ‌നിർത്തി സർക്കാർന്റെ കീഴിലുള്ള എല്ലാ വിദ്യാഭ്യാസ സാംസ്കാരിക സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും തലപ്പത്ത് ആർ.എസ്.എസിന്റെ ശിക്ഷണം ലഭിച്ചവരെ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. പൂനെയിലെ ഫിലിം ആൻഡ് ടെലിവിഷൻ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിലെ വിദ്യാർത്ഥികൾ അതിന്റെ പൂതിയ മേധാവിക്കെതിരെ നടത്തുന്ന സമരമാണ് ഇതുവരെ മോദി സർക്കാരിന് ഇക്കാര്യത്തിൽ നേരിടേണ്ടി വന്ന ഏക പ്രതിബന്ധം.

ആർ.എസ്.എസ്. ഭരണകൂട സംവിധാനം ഉപയോഗിച്ച് ഹിന്ദുത്വത്തെ വളർത്തുമ്പോൾ അതിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലും ഒരുപക്ഷെ അല്ലാതെയും രാജ്യത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലും ഉയർന്നു വന്നിട്ടുള്ള സംഘടനകൾ അക്രമത്തിലൂടെ എതിരാളികളെ കീഴ്പ്പെടുത്താനും ഉന്മൂലനം ചെയ്യാനുമുള്ള ശ്രമങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്. ചില സംഘടനകൾ ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെയാണ് ലക്ഷ്യമിടുന്നത്. അവർ സംഘർഷങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച് വർഗീയ ധ്രുവീകരണമുണ്ടാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. യു.പിയിലെ ദാദ്രിയിൽ മാട്ടിറച്ചി കഴിച്ചെന്ന വ്യാജ ആരോപണത്തിന്റെ പേരിൽ ഒരു മുസ്ലിം കൊല്ലപ്പെട്ടതും മംഗലാപുരത്തും സമീപ പ്രദേശങ്ങളിലും ഹിന്ദുത്വ ‘മോറൽ പൊലീസ്‘ അടിക്കടി നടത്തുന്ന അക്രമങ്ങളും ഇത്തരം പ്രവർത്തനത്തിന്റെ വ്യാപ്തി വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ചില സംഘടനകൾ ജനങ്ങളെ സ്വതന്ത്രമായി ചിന്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നവരെയാണ് ലക്ഷ്യമിടുന്നത്. മഹാരാഷ്ട്രയിൽ നരേന്ദ്ര ദഭോൽക്കറും ഗോവിന്ദ് പൻസാരെയും കർണ്ണാടകത്തിൽ എം. എം. കൽബുർഗിയും കൊല്ലപ്പെട്ടത് ഹിന്ദുത്വത്തെ വളർത്താൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന മിത്തുകളെ ചോദ്യം ചെയ്തതിനാണ്. കേന്ദ്രത്തിലും മഹാരാഷ്ട്രയിലും കോൺഗ്രസ് അധികാരത്തിലിരുന്ന കാലത്താണ്  അന്ധവിശ്വാസത്തിനെതിരായ പ്രചാരണത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്ന ദഭോൽകർ കൊല്ലപ്പെട്ടത്  ഗോവ ആസ്ഥാനമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരു സംഘടനയുടെ പ്രവർത്തകരാണ് ഈ മൂന്നു കൊലപാതകങ്ങളും നടത്തിയതെന്നാണ് അന്വേഷണ ഏജൻസികൾ പറയുന്നത്. അവരുടെ നിഗമനം ശരിയാണെങ്കിൽ ഈ ഉന്മൂലന പരിപാടി മോദി സർക്കാരിന്റെ വരവിനു മുമ്പെ ആസൂത്രണം ചെയ്തു നടപ്പാക്കി തുടങ്ങിയതാണ്. ചില സന്യാസിമാരും ഒരു പട്ടാള ഉദ്യോഗസ്ഥനുമൊക്കെ അടങ്ങുന്ന സംഘങ്ങൾ നേരത്തെ തന്നെ പല ബോമ്മ്ബാക്രമണങ്ങളും നടത്തുകയുണ്ടായി. അതിന്റെ പേരിൽ പൊലീസ് അറസ്റ്റു ചെയ്ത മുസ്ലിം യൂവാക്കൾ നിരപരെആധികളാണെന്നും സ്ഫോടനങ്ങൾ നടത്തിയത് തങ്ങളാണെന്നും പിന്നീട് ഒരു സന്യാസി വെളിപ്പെടുത്തി. അക്രമികളായ ഹിന്ദുക്കൾക്കെതിരായ കേസുമായി മുന്നോട്ടു പോകാൻ തടസങ്ങളുണ്ടാകുന്നെന്ന് പ്രോ‍ാസിക്യൂട്ടർ ഈയിടെ പറയുകയുണ്ടായി.. 

യുക്തിവാദികളെന്ന നിലയിലുള്ള പ്രവർത്തനമാണ് ദഭോൽകറെയും പൻസാരെയെയും കൽബുർഗിയെയും ഹിന്ദുത്വ ചേരിയുടെ ശത്രുക്കളാക്കിയത്. കൽബുർഗിയുടെ കൊലക്കുശേഷം അടുത്തത് കെ.എസ്. ഭഗവാൻ എന്ന കന്നട സാഹിത്യകാരനാണെന്ന് ഒരു ഹിന്ദുത്വ സംഘടനയുടെ നേതാവ് ഒരു സാമൂഹ്യനാധ്യമത്തിലെഴുതി. ഇത് കൊലപാതക പരമ്പര ആസൂത്രിതം മാത്രമല്ല മുൻ‌കൂട്ടി തയ്യാറാക്കിയ പട്ടികയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ളതാണെന്നുമല്ലേ കാണിക്കുന്നത്? ഹിന്ദുത്വ ചാലകശക്തി ദേശീയതലത്തിൽ സജീവമാണ്. അപ്പോൾ പട്ടിക മഹാരാഷ്ട്രയിലും കർണ്ണാടകത്തിലുമായി ഒതുങ്ങുന്നതാണെന്ന് കരുതാനാവില്ല.

എല്ലാ സമൂഹങ്ങളിലും ഭൂരിപക്ഷം എപ്പോഴും നിശ്ശബ്ദരാണ്. സാധാരണയായി ചെറിയ സംഘടനകളും ധാർമ്മികധീരരായ വ്യക്തികളുമാണ് അനീതികൾക്കെതിരെ ശബ്ദമുയർത്താൻ മുന്നോട്ടുവരുന്ന്ത. അധികാര രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഭാഗമായ കക്ഷികൾ നിലപാടെടുക്കുന്നത് തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ കണ്ണു നട്ടുകൊണ്ടാണ്. തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ഗുണം ചെയ്യുമെന്ന് ഉറപ്പുണ്ടെങ്കിൽ മാത്രമെ അവ ശക്തമായ നിലപാടെടുക്കൂ. വിഭജനത്തെ തുടർന്ന് രാജ്യത്തിനെ പല ഭാഗങ്ങളിലും വർഗീയ ലഹളകൾ നടക്കുകയുണ്ടായി. അന്നത്തെ വർഗീയ അന്തരീക്ഷം മുതലെടുക്കാൻ ആർ.എസ്.എസിനൊ അതിന്റെ ആദ്യ രാഷ്ട്രീയ ഉപകരണമായിരുന്ന ജനസംഘത്തിനൊ സന്യാസിമാർ സംഘടിപ്പിച്ച രാം രാജ്യ പരിഷത്തിനൊ നേരത്തെ തന്നെ രാഷ്ട്രീയത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഹിന്ദു മഹാസഭക്കൊ കഴിഞ്ഞില്ല. ജവഹർലാൽ നെഹ്രുവിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ കോൺഗ്രസ് നടത്തിയ ശക്തമായ ചെറുത്തു നില്പാണ് ഹിന്ദു വർഗീയതയുടെ വളർച്ചയെ തടഞ്ഞു നിർത്തിയത്. നെഹ്രുവിന്റെ കാലശേഷം വർഗീയതകളോടുള്ള കോൺഗ്രസിന്റെ സമീപനം മയപ്പെട്ടു. രാജീവ് ഗാന്ധി വർഗ്ഗീയതകളെ തഴുകുന്ന സമീപനമാണ് സ്വീകരിച്ചത്. അദ്ദേഹം ഷാബാനു കേസിൽ മുസ്ലിം വർഗീയതക്ക് അനുകൂലമായ നിലപാടെടുത്തു. ഒരു അമ്പല മുറ്റത്തുനിന്ന് കോൺഗ്രസിന്റെ തെരഞ്ഞെടുപ്പു പ്രചാരണം ആരംഭിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഹിന്ദുവർഗീയതയെ പ്രീണിപ്പിക്കാനും ശ്രമിച്ചു.

ശക്തമായ പ്രതിരോധം തീർക്കാൻ മതനിരപേക്ഷ കഷികൾക്കു കഴിയാതിരുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഹിന്ദു വർഗീയതക്ക് വളരാനായത്. അതിനൊത്ത് രാജ്യത്തിറ്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലും മുസ്ലിം വർഗീയതയും വളർന്നിട്ടുണ്ട്. കോൺഗ്രസ്‌വിരുദ്ധത ദേശീയതലത്തിലും സംസ്ഥാനങ്ങളിലും  ജാതിമത ശക്തികളുമായി സമരസപ്പെടാൻ ഇടതുപക്ഷത്തെയും പ്രേരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ഇവിടെ ഓർക്കണം. .

എല്ലാവിധ വർഗീയതകൾക്കുമെതിരെ പൊതുസമൂഹ സംഘടനകളും വിശ്വാസയോഗ്യരും ധാർമ്മികധീരതയുള്ളവരുമായ വ്യക്തികളും മുന്നോട്ടുവരേണ്ട കാലമാണിത്. കൽബുർഗിയുടെ കൊലയും മാട്ടിറച്ചിയുടെ പേരിൽ ദാദ്രിയിലുണ്ടായ അക്രമവും ഈ വസ്തുത തിരിച്ചറിയാൻ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ ഫലമായി നിരവധി എഴുത്തുകാർ സ്ഥാനമാനങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് തങ്ങൾ ബഹുസ്വര സമൂഹത്തിനു വേണ്ടിയാണ് നിലകൊള്ളുന്നതെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ പ്രതിഷേധമാർഗം ഉചിതമായതാണോ എന്ന സംശയം ചിലർ ഉയർത്തിയിട്ടുണ്ട്. മതനിരപേക്ഷതയിലും ജനാധിപത്യത്തിലും വിശ്വസിക്കുന്നവർ ഞങ്ങൾ പടരുന്ന വർഗീയതക്കെതിരെ നിൽക്കുന്നു എന്ന് ധീരമായി പ്രഖ്യാപിക്കേണ്ട സമയമാണിത്. എന്നാൽ വ്യവസ്ഥയുമായുള്ള വിയോജിപ്പ് ഏതു രീതിയിൽ പ്രകടിപ്പിക്കണമെന്ന് തീരുമാനിക്കാനുള്ള അവകാശം ഓരോ വ്യക്തിക്കുമുണ്ട്. തങ്ങളുടേതായ കാരണങ്ങളാൽ സ്ഥാനമാനങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടെന്ന് തീരുമാനിച്ചിട്ടുള്ള ചിലർ അങ്ങനെ ചെയ്തവരുമായി ഐക്യദാർഢ്യം പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. സ്ഥാനമാനങ്ങൾ നിലനിർത്താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ചിലർ മുന്നോട്ടു വെച്ചിട്ടുള്ള ന്യായീകരണങ്ങൾ ധാർമ്മികഭീരുത വെളിപ്പെടുത്തുന്നവയാണ്. ധാർമ്മികധീരന്മാരെയും ധാർമ്മികഭീരുക്കളെയും തിരിച്ചറിയാൻ സമൂഹത്തിനു കഴിയണം.      

ഒരു ചെറിയ ന്യൂനപക്ഷമായ വൈദിക സമൂഹം നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കു മുമ്പ് രാജഭരണകൂടങ്ങളുടെ പിൻബലത്തോടെ ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കുകയുണ്ടായി. അതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചുവെന്ന് കൃത്യമായി രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇപ്പോഴത്തെ സംഭവങ്ങൾ അത് മനസിലാക്കാൻ സഹായകമാണ്. ശങ്കരാചാര്യരാണ് ബുദ്ധമത സ്വാധീനം തുടച്ചുമാറ്റി വൈദിക സമൂഹത്തിന്റെ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചതെന്ന വിശ്വാസം ശരിയാണെങ്കിൽ മാറ്റം നടന്നത് ഒമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്. ജാതീയമായി വിഭജിക്കപ്പെട്ട സമൂഹം ക്രമേണ ദുർബലമാവുകയും പുറത്തു നിന്നെത്തിയവർ ഒന്നു രണ്ട് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കുള്ളിൽ ഇവിടെ ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു. വളർന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വർഗീയതയെ ചെറുത്തു തോല്പിക്കാൻ ഈ തലമൂറയ്ക്കായില്ലെങ്കിൽ ആ ചരിത്രം ആവർത്തിക്കപ്പേടും. (ജനശക്തി, ഒക്ടോബർ 16-31, 2015)

ഫേസ്‌ബുക്കിലെ പരദൂഷണം

ബി.ആർ.പി. ഭാസ്കർ 

മലയാള മനോരമ

ആർക്കും കയറി എന്തും എഴുതാൻ കഴിയുന്ന ഇടമാണ് സാമൂഹ്യശൃംഖലകൾ. അവിടെ ഗൌരവപൂർവം അഭിപ്രായപ്രകടനം നടത്താം. പിന്തുണക്കാം. വിമർശിക്കാം. തമാശകൾ പങ്കു വെക്കാം. മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ മുഴക്കാം. തെറി വിളിക്കാം. ഓരോരുത്തർക്കും ഇവിടെ സ്വന്തം താല്പര്യത്തിനനുസൃതമായി, സ്വന്തം രീതിയിൽ സംഭവങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കാൻ കഴിയുന്നു. 

തനിക്കുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം മറ്റുള്ളവർക്കുമുണ്ടെന്നും അവരുടെ താല്പര്യങ്ങൾക്കനുസൃതമായി, അവരുടേതായ രീതിയിൽ അവർ പ്രതികരിക്കുമെന്നുമുള്ള ബോധ്യത്തോടെ വേണം ഇവിടെ പ്രവർത്തിക്കാൻ. ഉത്തരവാദിത്വബോധമുള്ളവർ ഈ മാധ്യമം ഉത്തരവാദിത്വത്തോടെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. അല്ലാത്തവർ അല്ലാതെയും.

ഫേസ്‌ബുക്കിൽ കുറച്ചുകാലമായുള്ള ചെറിയാൻ ഫിലിപ്പ് അതിന്റെ രീതികൾ അറിയാത്ത ആളല്ല. വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് നടത്തിയ രാഷ്ട്രീയ ചേരിമാറ്റത്തിന്റെ പേരിൽ അവിടെ ആക്രമണം നേരിടുന്നയാളാണ് അദ്ദേഹം. യൂത്ത് കൊണ്ഗ്രസുകാരുടെ ഉടുപ്പഴിക്കൾ സമരം മാതൃകാപരമായ ഒന്നാണെന്ന വ്യാജസ്തുതിയോടെ തുടങ്ങിയ പോസ്റ്റിൽ ഈ സമരം രഹസ്യമായി നടത്തിയ വനിതകൾക്കെല്ലാം പണ്ട് കൊൺഗ്രസിൽ സീറ്റ് കിട്ടിയിട്ടുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം എഴുതി. 

അത് മാന്യനായ രാഷ്ട്രീയപ്രവർത്തകനിൽ നിന്ന് ഉണ്ടാകാൻ പാടില്ലാത്ത പ്രസ്താവമായിരുന്നു. ആ പ്രസ്താവം സ്ത്രീവിരുദ്ധമാണെന്ന് കോൺഗ്രസുകാർ മാത്രമല്ല സി.പി.എം അംഗങ്ങളും അനുഭാവികളും പ്രതികരിച്ചു. ആ ഘട്ടത്തിൽ പോസ്റ്റ് പിൻ‌വലിച്ച് പഴി ഒഴിവാക്കാമായിരുന്നു. ആ വിവേകം അദ്ദേഹം കാട്ടിയില്ല. പകരം ആ പരദൂഷണം പറച്ചിലിനെ ന്യായീകരിച്ചു.

പിന്നീട് ഖേദം പ്രകടിപ്പിച്ചെങ്കിലും ചെറിയാൻ ഫിലിപ്പിന്റെ ന്യായീകരണങ്ങളിൽ പ്രതിഫലിച്ചത്  പുരുഷാധിപത്യത്തിന്റെ അഹന്തയാണ്. താൻ ആരുടെ പേരും പറഞ്ഞില്ലെന്നും അതുകൊണ്ട് ഒരു തെറ്റും ചെയ്തില്ലെന്നുമുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാദം അസംബന്ധമാണ്. ഇക്കാലമത്രയും കോൺഗ്രസ് ടിക്കറ്റിൽ മത്സരിച്ച എല്ലാ സ്ത്രീകളെയും സംശയത്തിന്റെ നിഴലിൽ നിർത്താനാണ് അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചത്. മഹിളാ അസോസിയേഷൻ സംസ്ഥാന പ്രസിഡന്റ് ടി.എൻ. സീമ എം.പി. ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതുപോലെ, പൊതുരംഗത്തു നിൽക്കുന്ന സ്ത്രീകളെ കുറിച്ച് ഇത്തരം പരാമർശം നടത്തുന്നത്,  അത് ഒരു രാഷ്ട്രീയപാർട്ടിയിൽ പെട്ട ‘ചിലർ’ എന്നു വിശേഷിപ്പിച്ചുകൊണ്ടാണെങ്കിൽ പോലും, ന്യായീകരിക്കാവുന്നതല്ല.  

കോൺഗ്രസുകാരനായിരുന്ന കാലത്തെ അറിവിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് ചെറിയാൻ ഫിലിപ്പ് എഴുതിയതെന്ന കോടിയേരി ബാലകൃഷ്ണന്റെ പ്രസ്താവം പുരുഷാധിപത്യ ധാർഷ്ട്യത്തോടുള്ള ഐക്യരാർഢ്യ പ്രകടനമാണ്. ഒരു തെരഞ്ഞെടുപ്പുകാലത്തായിരുന്നു ടിക്കറ്റ്  കിട്ടാഞ്ഞതിനെ തുടർന്ന് ചെറിയാൻ ഫിലിപ്പ് മറു കണ്ടം ചാടിയതും എൽ.ഡി.എഫ്. അദ്ദേഹത്തെ സ്ഥാനാർത്ഥിയാക്കിയതും.. കോൺഗ്രസിലെ ടിക്കറ്റ് വിതരണത്തിലെ അധാർമ്മികത വെളിപ്പെടുത്താൻ ആ സുവർണ്ണാവസരം എന്തുകൊണ്ടാണ് ഉപയോഗിക്കാതിരുന്നതെന്ന് കോടിയേരി അദ്ദേഹത്തോട് ചോദിക്കണം. ഇപ്പോൾ കിട്ടുന്ന അറിവും കൊണ്ട് അദ്ദേഹം മറ്റെങ്ങും പോകാതെ നോക്ക്കുകയും വേണം!. (മലയാള മനോരമ, “നോട്ടം”, ഒക്ടോബർ 20, 2015)

ഹർത്താൽ നിയന്ത്രണ നിയമം ആവശ്യമില്ല

ബി ആർ പി ഭാസ്കർ

ഹർത്താലുകൾ ജനങ്ങൾക്കുണ്ടാക്കുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഒഴിവാക്കാനായി ഹർത്താൽ നിയന്ത്രണ നിയമം കൊണ്ടുവരുന്നതിനെ കുറിച്ച്‌ ആഭ്യന്തരമന്ത്രി രമേശ്‌ ചെന്നിത്തല ആലോചിക്കുന്നു. ഇക്കാര്യത്തിൽ പൊതുജനാഭിപ്രായം അറിയാനായി ഒരു കരടു ബിൽ തയ്യാറാക്കിയതായി ഫേസ്ബുക്കിൽ എഴുതിയ കുറിപ്പിൽ അദ്ദേഹം പറയുന്നു.

കുറിപ്പിൽ നൽകിയിട്ടുള്ള വിവരമനുസരിച്ച്‌, ഹർത്താൽ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നവർ അക്കാര്യം മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ മൂന്നു ദിവസം മുമ്പ്‌ ജനങ്ങളെ അറിയിച്ചിരിക്കണം. അക്രമത്തിനുള്ള സാധ്യതയുണ്ടെന്ന്‌ ബോധ്യപ്പെട്ടാൽ സർക്കാരിന്‌ ഹർത്താൽ തടയാവുന്നതാണ്‌. ബലം പ്രയോഗിച്ച്‌ സ്ഥാപനങ്ങൾ അടപ്പിക്കുന്നതും പൗരന്മാരെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നതും പുതിയ നിയമപ്രകാരം ആറു മാസം തടവോ പതിനായിരം രൂപ പിഴയോ രണ്ടും കൂടിയോ നൽകാവുന്ന കുറ്റകൃത്യമായിരിക്കും. പൗരന്മാരുടെ സഞ്ചാരസ്വാതന്ത്ര്യം ഉറപ്പാക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്വം പൊലീസിൽ നിക്ഷിപ്തമാകും. വീഴ്ചയുണ്ടായാൽ പൊലീസുദ്യോഗസ്ഥനെതിരെ കർശന നടപടി എടുക്കാനുള്ള വ്യവസ്ഥയും ബില്ലിലുണ്ട്‌.

മണിക്കൂറുകൾക്കുള്ളിൽ മന്ത്രിയുടെ കുറിപ്പിനൊട്‌ 12,000ലധികം പേർ പ്രതികരിച്ചെന്നും അവരിൽ വിരലിലെണ്ണാവുന്നവർ മാത്രമാണ്‌ ബില്ലിനോട്‌ എതിർപ്പു പ്രകടിപ്പിച്ചതെന്നും രാജു പി നായർ എന്ന യുവസുഹൃത്ത്‌ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഹർത്താലുകൾക്കെതിരേ പൊതുജനാഭിപ്രായം സ്വരൂപിക്കുകയും ഹർത്താൽ ദിവസങ്ങളിൽ റയിൽവേ സ്റ്റേഷനുകളിലും ബസ്‌ സ്റ്റേഷനുകളിലും കുടുങ്ങുന്നവർക്കായി യാത്രാസൗകര്യങ്ങൾ ഒരുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ‘സേ നോ ടു ഹർത്താൽ’ എന്ന സംഘടനയുടെ സ്ഥാപകനാണ്‌ രാജു. യൂത്ത്‌ കോൺഗ്രസ്‌ പ്രവർത്തകനായ അദ്ദേഹത്തിന്‌ ഈ വിഷയത്തിൽ കോൺഗ്രസിനകത്തു നിന്ന്‌ എതിർപ്പു നേരിടേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്‌. അതേസമയം കോൺഗ്രസിനു പുറത്തു നിന്ന്‌ പിന്തുണ നേടാനും കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌. സംഘടനയുടെ പ്രവർത്തനം 2010ൽ ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തത്‌ ജസ്റ്റിസ്‌ വി ആർ കൃഷ്ണയ്യർ ആയിരുന്നു.

മന്ത്രിയുടെ കുറിപ്പിനോട്‌ പ്രതികരിച്ചവരുടെ എണ്ണം ഒരു ലക്ഷം കവിഞ്ഞിരിക്കുന്നെന്നും അവരിൽ 90 ശതമാനവും നിയമത്തെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നുവെന്നും ഒരു പത്രത്തിൽ പിന്നീട്‌ വായിച്ചു. ആ കണക്ക്‌ സ്ഥിരീകരിക്കാനായിട്ടില്ല. എന്നാൽ ഫേസ്ബുക്കിൽ രമേശ്‌ ചെന്നിത്തലയുടെ നിർദ്ദേശത്തിന്‌ വലിയ പിന്തുണ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നതിൽ സംശയമില്ല. അതേസമയം അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ബില്ലിന്റെ സ്വീകാര്യതയെ കുറിച്ച്‌ തീർപ്പു കൽപിക്കാനാവില്ല. പിണറായി വിജയൻ ബില്ലിനെ അപലപിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഒരു പോസ്റ്റിട്ടാൽ അവിടെയും ലക്ഷങ്ങൾ പ്രതികരിക്കാനെത്തും. അവരിൽ 90 ശതമാനവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തോട്‌ യോജിക്കുന്നവരുമാകും.

രാഷ്ട്രീയകക്ഷികളുടെ എതിർപ്പും വധഭീഷണിയും നേരിട്ടുകൊണ്ട്‌ രാജു പി നായർ നടത്തുന്ന ഹർത്താൽവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നയാളാണ്‌ ഈ ലേഖകൻ. എന്നാൽ ഹർത്താലുകൾ നിയന്ത്രിക്കാൻ രമേശ്‌ ചെന്നിത്തല വിഭാവന ചെയ്യുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു നിയമം ആവശ്യമില്ലെന്നാണ്‌ എന്റെ അഭിപ്രായം. ഏതായാലും സർക്കാർ തയ്യാറാക്കിയിട്ടുള്ള ബില്ലിലെ ചില വ്യവസ്ഥകൾ പ്രതിഷേധിക്കാനുള്ള ജനങ്ങളുടെ അവകാശം നിഷേധിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കാവുന്ന തരത്തിലുള്ളതാണ്‌.

ചില മാധ്യമങ്ങൾ 2012ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച റിപ്പോർട്ട്‌ അനുസരിച്ച്‌ അതിനുമുമ്പുള്ള ഏഴു കൊല്ലക്കാലത്ത്‌ 363 ഹർത്താലുകളാണ്‌ കേരളം കണ്ടത്‌. അതായത്‌ 364 ആഴ്ചകളിൽ 363 ഹർത്താൽ. ശരാശരി ആഴ്ചയിൽ ഒന്ന്‌. അതിനുശേഷമുള്ള മൂന്നു കൊല്ലക്കാലത്ത്‌ എത്ര ഹർത്താൽ നടന്നു എന്നറിയില്ല. എന്നാൽ ആഴ്ചയിൽ ഒന്നെന്ന തോതിൽ ഹർത്താലുകൾ നടക്കുന്നുണ്ടെന്ന്‌ തോന്നുന്നില്ല. ഇത്‌ ഹർത്താലിനെതിരായ ജനവികാരം വളരുന്നെന്ന്‌ രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ മനസിലാക്കിയതിന്റെ ഫലമാകണം. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ ഇപ്പോൾ ഒരു ഹർത്താൽ നിയന്ത്രണ നിയമം ആവശ്യമാണോ എന്ന്‌ ആഭ്യന്തര മന്ത്രി ഗൗരവപൂർവം ആലോചിക്കണം.

സേ നോ ടു ഹർത്താൽ എന്ന സംഘടനയുടെ ഹർത്താൽവിരുദ്ധ നിലപാടുകളെ പിന്തുണക്കുന്നവരെല്ലാം ഒരു കാരണവശാലും ഹർത്താലുകൾ നടത്താൻ പാടില്ലെന്ന അഭിപ്രായക്കാരല്ല. രാജു പി നായർ തന്നെയും ഹർത്താലിനോടല്ല, അതിനെ തികച്ചും ജനാധിപത്യവിരുദ്ധമായ രീതിയിൽ നടപ്പാക്കുന്നതിനോടാണ്‌ എതിർപ്പെന്ന്‌ സ്വകാര്യ സംഭാഷണത്തിൽ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്‌. ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ ഹർത്താൽ നടപ്പാക്കുന്നത്‌ തടയാൻ യഥാർഥത്തിൽ ഒരു പുതിയ നിയമം ആവശ്യമില്ല. കാരണം അതിനു വേണ്ട വകുപ്പുകൾ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു മുമ്പ്‌ ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഉണ്ടാക്കിയതും കാലാകാലങ്ങളിൽ വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങളോടെ ഇപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നതുമായ ഇന്ത്യൻ പീനൽ കോഡിലുണ്ട്‌. ബലം പ്രയോഗിക്കുന്നതും സംഘം ചേരുന്നതും സംഘം ചേർന്ന്‌ ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ ആളുകളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നതും കീഴ്പെടുത്തുന്നതുമെല്ലാം അതിൽ നിർവചിച്ചിട്ടുള്ള കുറ്റകൃത്യങ്ങളിൽ പെടുന്നു. ഇതിലപ്പുറം എന്തു നിയമ വ്യവസ്ഥയാണ്‌ വേണ്ടത്‌? കേരളം നേരിടുന്ന യഥാർഥ പ്രശ്നം നിയമത്തിന്റെ അഭാവമല്ല, ഉള്ള നിയമങ്ങൾ സത്യസന്ധമായി നടപ്പാക്കാനുള്ള കഴിവ്‌ ഭരണസംവിധാനത്തിനില്ലെന്നതാണ്‌. പുതിയ നിയമമുണ്ടാക്കി പരിഹരിക്കാവുന്ന ഒന്നല്ല അത്‌.

കരടു നിയമത്തിലെ ഏറ്റവും അപലപനീയമായ വകുപ്പ്‌ ഹർത്താലിന്‌ മൂന്നു ദിവസത്തെ നോട്ടീസ്‌ നൽകണമെന്നതാണ്‌. ഇത്‌ ഹർത്താലിന്റെ ചരിത്രത്തെ കുറിച്ച്‌ അറിവില്ലാത്ത ആരുടെയോ മനസിലുദിച്ച ആശയമാകണം. ജാലിയൻവാലാ ബാഗിൽ ബ്രിട്ടീഷ്‌ പട്ടാളം 1919ൽ നടത്തിയ കൂട്ടക്കൊലക്കെതിരായ ബഹുജനവികാരം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ഗാന്ധി കണ്ടെത്തിയ മാർഗമാണ്‌ എല്ലാ പണിയും നിർത്തിവെച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഹർത്താൽ. ഹർ (എല്ലാം) താൽ (പൂട്ടുക) എന്ന രണ്ട്‌ നാട്ടുഭാഷാ വാക്കുകൾ കൂട്ടിയോജിപ്പിച്ചാണ്‌ പുതിയ പ്രതിഷേധമാർഗത്തിന്‌ അദ്ദേഹം പേരിട്ടത്‌. പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്ന ക്ഷോഭം ശാന്തമായി പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള അവസരമെന്ന നിലയിൽ ഹർത്താലിന്‌ ഇന്നും പ്രസക്തിയുണ്ട്‌.

അത്തരം അവസരങ്ങളിൽ മുന്നു ദിവസത്തെ നോട്ടീസ്‌ നൽകി കാത്തിരിക്കണമെന്ന്‌ പറയുന്നത്‌ അസംബന്ധമാണ്‌. ഹർത്താൽ അക്രമാസക്തമാകുമെന്ന്‌ ബോധ്യപ്പെട്ടാൽ തടയാനുള്ള അധികാരം സർക്കാരിനു നൽകാനുള്ള വ്യവസ്ഥയും അനാവശ്യമാണ്‌. സമാധാനഭഞ്ജനം തടയാൻ നടപടിയെടുക്കാനുള്ള അധികാരം സർക്കാരിന്‌ ഇപ്പോൾ തന്നെയുണ്ട്‌. അതിന്റെ മറവിൽ ഏതു വിഷയത്തിൽ പ്രതികരിക്കണം, എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണം എന്നൊക്കെ തീരുമാനിക്കാനുള്ള ജനങ്ങളുടെ അവകാശം കവരാൻ പാടില്ല. -- ജനയുഗം, ഒക്ടോബർ 7, 2015.

ഇടതു പാർലമെന്ററി പ്രവർത്തനത്തിനിടയിൽ സംഭവിച്ചത്

ബി.ആർ.പി.ഭാസ്കർ

സമകാല കേരള ചരിത്രത്തിൽ സൂക്ഷ്മപരിശോധന അർഹിക്കുന്ന ഒരു കാലഘട്ടമാണ് 1970കൾ. കൊളോണിയൽ കാലത്തു തന്നെ ഈ ഭൂപ്രദേശത്തെ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ഇതരഭാഗങ്ങളിൽ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ പാതയിലൂടെ നീങ്ങാനും ലോകത്തെ വികസിതരാജ്യങ്ങൾക്ക് സമാനമായ സാമൂഹ്യവളർച്ച കൈവരിക്കാനും സഹായിച്ച നവോത്ഥാനധാര രാഷ്ടീയമരുഭൂമിയിൽ അന്തർദ്ധാനം ചെയ്തത് അന്നാണ്. 

പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തിരുവിതാംകൂറിന്റെ തെക്കേ അറ്റത്ത് തുടങ്ങി മെല്ലെ വടക്കോട്ടു വ്യാപിച്ച സാമൂഹ്യ നവീകരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങളാണ് ഹ്യൂഡൽ വ്യവസ്ഥ അടിമവത്കരിച്ച കേരള സമൂഹത്തിന്റെ മോചനത്തിനു വഴിതെളിച്ചത്. മദ്രാസ് പ്രസിഡൻസിയിൽ പെട്ട മലബാർ ജില്ല, ബ്രിട്ടീഷ് മേൽകോയ്മ അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് നിലനിന്ന കൊച്ചി, തിരുവിതാംകൂർ നാട്ടുരാജ്യങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെ മൂന്നു വ്യത്യസ്ത ഭരണ സംവിധാനങ്ങൾക്കു കീഴിൽ വിഭജിച്ചു കിടന്നപ്പോഴും ഭാഷ അവയെ യോജിപ്പിക്കുകയും ജനങ്ങളിൽ തങ്ങൾ ഒന്നാണെന്ന ബോധം നിലനിർത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അതേസമയം സമൂഹം ജാതിയുടെയും മതത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. തെക്ക് ആരംഭിച്ച മാറുമറയ്ക്കാനുള്ള അവകാശത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള സമരത്തിൽ ക്രൈസ്തവ മിഷനറിമാരുടെ സ്വാധീനം പ്രകടമായിരുന്നു. മലബാറിൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചപ്പോൾ ടിപ്പു സുൽത്താൻ അവിടെ ആ പ്രാകൃതരീതി നിരോധിച്ചു. എന്നാൽ ശ്രീപത്മനാഭദാസന്മാർ ഭരിച്ച ‘ധർമ്മരാജ്യ’മായ തിരുവിതാംകൂറിൽ അത് തുടർന്നു. കാരണം ജാതിവ്യവസ്ഥ നിലനിർത്തുക തങ്ങളുടെ ധർമ്മമാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചവരായിരുന്നു അവർ. ചാന്നാന്മാർ ലഹള നടത്തുന്നു എന്നാരോപിച്ച് ഭരണകൂട പിന്തുണയോടെ ജാതിമേധാവിത്വം അവരെ അടിച്ചമർത്താൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ പ്രക്ഷോഭകരുടെ ആവശ്യം ന്യായമാണെന്നു ബ്രിട്ടീഷ് റസിഡന്റ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചവരെ വസ്ത്രങ്ങളും ആഭരണങ്ങളും സംബന്ധിച്ച ഫ്യൂഡൽകാല നിയന്ത്രണങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കിയാൽ ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ എതിർപ്പ് മറികടക്കാനാകുമെന്നു രാജഭരണകൂടം കരുതി. അതിനായി ഒരു രാജകീയ വിളംബരം പുറപ്പെടുവിക്കപ്പെട്ടു. പക്ഷെ ബ്രിട്ടീഷ്  റസിഡന്റ് തൃപ്തനായില്ല. ഇന്ത്യയുടെ ഭരണം ഈസ്റ്റ് ഇൻഡ്യാ കമ്പനിയിൽ നിന്ന് ബ്രിട്ടീഷ് ഗവണ്മെന്റ് ഏറ്റെടുത്ത വേളയിൽ വിക്ടോറിയ ചക്രവർത്തിനി താൻ ജാതിമത പരിഗണന കൂടാതെ എല്ലാവരേയും ഒരുപോലെ കാണുമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അതു ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ക്രൈസ്തവർക്ക് അനുവദിച്ച ആനുകൂല്യം എല്ലാ ജനങ്ങൾക്കും നൽകണമെന്ന് അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടു. അതു ചെയ്യാൻ രാജഭണകൂടം നിർബന്ധിതമായി. അത്തരത്തിലുള്ള പരിഷ്കാരങ്ങൾ സാധ്യമാക്കിയ സാമൂഹ്യ നവീകരണ  പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനമാണ് ജന്മിത്തത്തിന്റെ അടിത്തറ തകർത്ത് കേരളത്തെ നവോത്ഥാനപാതയിലേക്ക് നയിച്ചത്.

ബ്രിട്ടീഷുകാർ ആദ്യം ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ച ബംഗാളിൽ ഇംഗ്ലീഷു വിദ്യാഭ്യാസത്തിലൂടെ നേടിയ ഉൾക്കാഴ്ചയുടെ പിൻബലത്തിൽ വികസിച്ച നവോത്ഥാനധാരയിൽ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു കേരള നവോത്ഥാനം. ബംഗാൾ നവോത്ഥാനത്തിന്റെ ശില്പികൾ ജാതിവ്യവസ്ഥയുടെ ഉന്നതശ്രേണികളിൽ നിന്നുള്ളവരും ആധുനിക വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിച്ചവരും ആയിരുന്നു. കേരള നവോത്ഥാനമാകട്ടെ അടിത്തട്ടിൽ നിന്നുയർന്നു വരികയായിരുന്നു. അതിനു തുടക്കം കുറിക്കുകയും അതിന്റെ ഉള്ളടക്കം നിശ്ചയിക്കുകയും ചെയ്ത വൈകുണ്ഠസ്വാമിയും നാരായണഗുരുവും അയ്യൻ‌കാളിയും ഇംഗ്ലീഷു വിദ്യാഭ്യാസം നേടിയവരായിരുന്നില്ല. അവർ കടമെടുത്ത ആശയങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചില്ല. അവർ ആരെയും അനുകരിച്ചതുമില്ല. അവരുടെ പ്രവർത്തനം അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടിരുന്ന വിഭാഗങ്ങളെ സാമൂഹികവിപ്ലവത്തിന് സജ്ജരാക്കി. രാജ്യത്തെങ്ങും ഒരു തൊഴിലാളിപ്രസ്ഥാനമില്ലാതിരുന്ന കാലത്താണ് അയ്യൻകാളി കർഷകത്തൊഴിലാളികളെ സംഘടിപ്പിച്ച് പണിമുടക്ക് നടത്തി ദലിത് കുട്ടികളുടെ സ്കൂൾപ്രവേശനം സാദ്ധ്യമാക്കിയത്. ശ്രീനാരായണന്റെ അനുയായികൾ തിരുവിതാംകൂറിലെ വ്യവസായകേന്ദ്രങ്ങളായിരുന്ന കൊല്ലത്തും ആലപ്പുഴയിലും തൊഴിലാളി സംഘടനകൾ രൂപീകരിച്ചു. ഒരു രാഷ്ട്രീയ കക്ഷിയും ഇല്ലാതിരുന്ന കാലത്താണ് ശ്രീനാരായണീയരുടെ നേതൃത്വത്തിൽ നടന്ന സമരത്തെ തുടർന്ന് ബ്രിട്ടീഷുകാർ നടത്തിയിരുന്ന കൊല്ലത്തെ ഹാരിസൺ ആൻഡ് ക്രോസ്‌ഫീൽഡ് എന്ന സ്ഥാപനം 1915ൽ ആദ്യമായി ബോണസ് നൽകിയത്.

നവോത്ഥാന പ്രസ്ഥാനം അടിസ്ഥാന വർഗ്ഗത്തെ സമരോത്സുകരാക്കി. സമൂഹത്തെ വിഭജിച്ചു നിർത്തിയിരുന്ന മതിലുകൾ തകർത്തുകൊണ്ട്  അത് ഒരു പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ വരവിന് വഴി തെളിച്ചു. ആണായാലും പെണ്ണായാലും തലയിലൊ വേഷത്തിലൊ നോക്കി ജാതിയും മതവും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്ന അവസ്ഥ മാറി. അങ്ങനെ മാറിയ സമൂഹത്തിലാണ് സ്വരാജ് എന്ന ആശയവുമായി കോൺഗ്രസും തുടർന്ന് സ്ഥിതിസമത്വം എന്ന ആശയവുമായി കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയും രംഗപ്രവേശം ചെയ്തത്. കൂടുതൽ മാറ്റങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ച ജനങ്ങൾ  കൂടുതൽ പുരോഗമനപരവും വിപ്ലവകരവുമായ ആശയങ്ങളെ പിന്തുടരാൻ തയ്യാറായി. പുതിയ ഭരണഘടന നിലവിൽ വന്നപ്പോൾ അതു നൽകുന്ന അവകാശങ്ങൾ പ്രയോജനപ്പെടുത്താൻ കാമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാർ  മുന്നോട്ടു വന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പത്താം വർഷം ജനങ്ങൾ  തെരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയെ അധികാരത്തിലേറ്റി ചരിത്രം സൃഷ്ടിച്ചു. രാജ്യത്ത് നിലവിൽ വന്നത് ബൂർഷ്വാ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയാണെന്നും തെരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെ അധികാരത്തിൽ വരാൻ ബൂർഷ്വാസി തങ്ങളെ അനുവദിക്കില്ലെന്നുമായിരുന്നു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിലയിരുത്തൽ. ബൂർഷ്വ്യാ വ്യവസ്ഥയെ വിപ്ലവത്തിലൂടെ തൂത്തെറിഞ്ഞാലെ യഥാർത്ഥ ജനാധിപത്യം സ്ഥാപിക്കാനാകൂ എന്നും അവർ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. സംഘടനാ പ്രവർത്തനം വ്യാപിപ്പിക്കുന്നതിനും സമാന്യ ജനങ്ങൾക്ക് രാഷ്ട്രീയ വിദ്യാഭ്യാസം നൽകുന്നതിനും സഹായിക്കുമെന്നതുകൊണ്ടാണ് അവർ തെരഞ്ഞെടുപ്പു പ്രക്രിയയിൽ പങ്കെടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചത്. എന്നാൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വിജയിച്ചപ്പോൾ ഭരണഘടനപ്രകാരം സർക്കാർ രൂപീകരിക്കാനുള്ള അവസരം അവർക്ക് ലഭിച്ചു. അതേസമയം ഭരണഘടന അനുശാസിക്കുന്ന തരത്തിൽ ചുമതല നിറവേറ്റാനല്ലാതെ കമ്മ്യൂണിസം നടപ്പിലാക്കാൻ സർക്കാരിനാകില്ലെന്ന് അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ പിന്തുണയോടെ മത്സരിച്ച അഞ്ചു സ്വതന്ത്രരും വിജയിച്ചിരുന്നു. നിയമസഭയിൽ ഭൂരിപക്ഷം കിട്ടിയത് അവർ കൂടെയുള്ളതുകൊണ്ടാണ്. മുഖ്യമന്ത്രിപദത്തിലേക്ക് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി നിയോഗിച്ച ഇ.എം.എസ്. നമ്പൂതിരിപ്പാട് അവരിൽ മൂന്നു പേരെ കൂടി ഉൾപ്പെടുത്തി മന്ത്രിസഭ രൂപീകരിച്ചു. തെരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെ അധികാരം നേടാനാവില്ലെന്ന വിശ്വാസം തെറ്റാണെന്ന് തെളിഞ്ഞെങ്കിലും രണ്ട് പരിമിതികൾ പാർട്ടിക്ക് അംഗീകരിക്കേണ്ടി വന്നു. ഒന്ന്,  ഭരണഘടനപ്രകാരം പ്രവർത്തിക്കാനുള്ള ബാദ്ധ്യത സംസ്ഥാന സർക്കാരിനുണ്ട്. രണ്ട്, കേന്ദ്രത്തിൽ കോൺഗ്രസാണ് അധികാരം കയ്യാളുന്നത്. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിൽ പാർട്ടി ഭരണവും സമരവും ഒന്നിച്ചു കൊണ്ടുപോകുമെന്ന് ഇ.എം.എസ്. പ്രസ്താവിച്ചു.

ജന്മിമാരുടെ ഭൂമിയിൽ ഏതു സമയത്തും കുടിയിറക്കപ്പെടാവുന്ന അവസ്ഥയിൽ കഴിഞ്ഞിരുന്ന പാവപ്പെട്ടവർക്ക് സംരക്ഷണം നൽകുന്നതിനായി കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സർക്കാർ ഓർഡിനൻസ് വഴി കുടിയൊഴിപ്പിക്കൽ തടഞ്ഞു. ആ ധീരമായ നടപടി മാത്രമാണ് അധികാരത്തിലിരുന്ന ചെറിയ കാലയളവിൽ ആ സർക്കാരിനു ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞത്. മറ്റ് രണ്ട് പ്രധാന ചുവടുവെയ്പുകളും അത് നടത്തി. ഭൂവുടമസ്ഥതക്കു പരിധി നിശ്ചയിക്കുകയും അങ്ങനെ ലഭ്യമാകുന്ന മിച്ചഭൂമി ഭൂരഹിതർക്ക് വിതരണം ചെയ്യുന്നതിന് വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്ന നിയമമായിരുന്നു ഒന്ന്. മറ്റേത് സ്വകാര്യ വിദ്യാഭ്യാസമേഖലയിലെ ചൂഷണം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള നിയമവും. രണ്ടും സ്ഥാപിതതാല്പര്യങ്ങളുടെ അതിശക്തമായ എതിർപ്പ് നേരിട്ടു. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ നേരിയ ഭൂരിപക്ഷം ഇല്ലാതാക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ട പ്രതിപക്ഷ കക്ഷികളും വിദ്യാഭ്യാസ ഭൂനിയമ പരിഷ്കരണശ്രമങ്ങളിൽ അസ്വസ്ഥരായ മതജാതിശക്തികളും ചേർന്ന് സംഘടിപ്പിച്ച “വിമോചന” സമരം സൃഷ്ടിച്ച ക്രമസമാധാനപ്രശ്നങ്ങൾ പ്രയോജനപ്പെടുത്തി കേന്ദ്രം നിയമസഭയിൽ ഭൂരിപക്ഷ പിന്തുണയുള്ള സർക്കാരിനെ പുറത്താക്കി. പക്ഷെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി പാർലമെന്ററി പാത ഉപേക്ഷിച്ചില്ല.

ലോക കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിലെ ആശയസംഘട്ടനം ഇന്ത്യയിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയിൽ ചേരിതിരിവുണ്ടാക്കി. പാർട്ടിയുടെ ഔദ്യോഗിക നേതൃത്വം സോവിയറ്റ് പാർട്ടിക്കൊപ്പം നിന്നപ്പോൾ ചൈനയിലെ പാർട്ടിയുടെ നിലപാടുകളോട് ആഭിമുഖ്യം പുലർത്തിയ ന്യൂനപക്ഷം പുറത്തുവന്നു സി.പി.ഐ (എം)ന് രൂപം നൽകി. പാർട്ടി വിട്ടവർ ഔദ്യോഗിക നേതൃത്വത്തിനെതിരെ ഉയർത്തിയ പ്രധാന വിമർശം അവർ വലതു പക്ഷത്തേക്ക് നീങ്ങിയെന്നും പാർലമെന്ററി വ്യാമോഹത്തിന് അടിമപ്പെട്ടെന്നുമായിരുന്നു. ഇരുവിഭാഗങ്ങൾക്കുമിടയിലെ അഭിപ്രായഭിന്നത ആഭ്യന്തര സാഹചര്യങ്ങളുടെ വിലയിരുത്തലിലും പ്രതിഫലിച്ചു. സി.പി.ഐ കോൺഗ്രസുമായി സഹകരിക്കുന്നതിനു തയ്യാറായപ്പോൾ സി.പി.ഐ (എം) ശക്തമായ കോൺഗ്രസ്‌വിരുദ്ധ നിലപാട് സ്വീകരിച്ചു. അതേസമയം രണ്ട് പാർട്ടികളും പാർലമെന്ററി പാതയിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു. പാർട്ടി പിളർന്ന് ഏറെ കഴിയും മുമ്പ് 1965ൽ നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പു നടന്നു.  സി.പി.ഐ (എം) സംയുക്ത സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുമായും മുസ്ലിം ലീഗുമായും, സി.പി.ഐ. ആർ.എസ്. പിയുമായും ആർ.എസ്.പി. കേരളാ കോൺഗ്രസുമായും തെരഞ്ഞെടുപ്പു ധാരണ ഉണ്ടാക്കി. കോൺഗ്രസ് ആരുമായും സഖ്യത്തിലേർപ്പെടാതെ എല്ലാ മണ്ഡലങ്ങളിലും സ്ഥാനാർത്ഥികളെ നിർത്തി. സി.പി.ഐ (എം) 40 സീറ്റ് നേടി ഏറ്റവും വലിയ ഒറ്റക്കക്ഷിയായി. കോൺഗ്രസിന് കിട്ടിയത് 36 സീറ്റ്. സി.പി.ഐക്ക് മൂന്ന് സീറ്റ് മാത്രം കിട്ടി. പിളർപ്പിലൂടെ നിലവിൽ വന്ന പാർട്ടികൾ ഒന്നിച്ചു പ്രവർത്തിക്കാൻ തയ്യാറല്ലാതിരുന്നതുകൊണ്ട് മന്ത്രിസഭ രൂപീകരിക്കാനായില്ല. ഒരിക്കൽ പോലും യോഗം ചേരാതെ നിയമസഭ പിരിച്ചുവിടപ്പെട്ടു. ആ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് അനുഭവം കേരളത്തിലെ പിൽക്കാല രാഷ്ട്രീയത്തെ ഏറെ സ്വാധീനിച്ചു. അതിനുശേഷം സി.പി.ഐക്കും സി.പി.എമ്മിനും ഒറ്റയ്ക്ക് തെരഞ്ഞെടുപ്പിനെ നേരിടാൻ മടിയായി. രണ്ടു കൊല്ലത്തിനുശേഷം വീണ്ടും തെരരഞ്ഞെടുപ്പു നടന്നപ്പോൾ ഇ.എം.എസ്. നമ്പൂതിരിപ്പാട് കിട്ടാവുന്നവരെയെല്ലാം കൂട്ടി ഏഴു കക്ഷികളുള്ള മുന്നണിയുണ്ടാക്കി. സി.പി.ഐ, മുസ്ലിം ലീഗ്, ആർ.എസ്.പി, എസ്.എസ്.പി, കേരളാ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടി, വനം കയ്യേറ്റക്കാരുടെ താല്പര്യ സംരക്ഷണാർത്ഥം രൂപീകരിക്കപ്പെട്ട കർഷക തൊഴിലാളി പാർട്ടി എന്നിവ ഉൾപ്പെട്ട മുന്നണിക്ക് വമ്പിച്ച ഭൂരിപക്ഷം ലഭിക്കുകയും നമ്പൂതിരിപ്പാട് രണ്ടാമതും മുഖ്യമന്ത്രിയാകുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹം മുസ്ലിം ലീഗും കെ.ടി.പിയുമുൾപ്പെടെ എല്ലാ സഖ്യകക്ഷികൾക്കും മന്ത്രിസഭയിൽ പ്രാതിനിധ്യം നൽകി. വീണ്ടും ഒറ്റയ്ക്ക് മത്സരിച്ച കോൺഗ്രസിന് ഒമ്പത് സീറ്റു മാത്രമാണ് കിട്ടിയത്. തുടർന്ന് ആ കക്ഷിയും മുന്നണി രാഷ്ട്രീയത്തിലേക്ക് ചുവടുമാറ്റി. ആന്തരിക വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ നിറഞ്ഞ രണ്ടാം ഇ.എം.എസ് മന്ത്രിസഭ 1969ൽ നിലം‌പതിച്ചു. സപ്തമുന്നണിയിലൂടെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾക്ക് വീണ്ടും അധികാരത്തിന്റെ ഭാഗമാകാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ആ കൂട്ടുകെട്ട് സംസ്ഥാന രാഷ്ട്രീയത്തിൽ മലീമസമായ ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ തുടക്കം കുറിച്ചു. അതോടുകൂടിയാണ് അധികാരത്തിനു വേണ്ടി ആരുമായും കൂട്ടുകൂടാമെന്ന അവസ്ഥ ഉണ്ടായത്. ആ അവസ്ഥ ഇന്നും തുടരുന്നു.

സി.പി.ഐ (എം) ആ സമയത്ത് പശ്ചിമ ബംഗാളിലും സമാനമായ മുന്നണി പരീക്ഷണം നടത്തി. അവിടെ അത് കോൺഗ്രസ് വിട്ടുവന്ന അജോയ് മുഖർജി, പി.സി. ഘോഷ് എന്നീ പ്രമുഖ നേതാക്കന്മാരുമായി തെരഞ്ഞെടുപ്പിനുശേഷം ചങ്ങാത്തമുണ്ടാക്കി. മുഖർജിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള കൂട്ടുമന്ത്രിസഭയിൽ സി.പി.ഐ (എം) നേതാവ് ജ്യോതി ബസു ഉപ മുഖ്യമന്ത്രിയായി. ജനകീയ സമരങ്ങളിലും തൊഴിൽ തർക്കങ്ങളിലും പൊലീസ് ഇടപെടൽ തടയുമെന്ന് മുന്നണി സർക്കാർ പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഇതിന്റെ ഫലമായി ഘെരാവൊ സമരങ്ങൾ വ്യാപകമായി. ചില വ്യവസായികൾ പ്രവർത്തനം സംസ്ഥാനത്തിനു പുറത്തേക്ക് മാറ്റി. കൊൽക്കത്തയിൽ ചേർന്ന സി.പി.ഐ (എം) കേന്ദ്ര കമ്മിറ്റി കേരളത്തിലും ബംഗാളിലും നിലവിൽ വന്ന മുന്നണി സർക്കാരുകൾ വേണ്ടത്ര അധികാരമുള്ളവയല്ലെങ്കിലും അവയ്ക്ക് ജനങ്ങൾക്ക് ആശ്വാസം നൽകുന്ന നടപടികൾ കൈക്കൊള്ളാൻ കഴിയുമെന്നുള്ളതുകൊണ്ട് തൊഴിലാളിവർഗ്ഗത്തിന് കൂടുതൽ സഖ്യകക്ഷികളെ നേടാനുള്ള ഉപകരണങ്ങളായി കണക്കാക്കാമെന്നു വിലയിരുത്തി. ബംഗാളിൽ കാലക്രമത്തിൽ ഇടതു കക്ഷികൾ മാത്രം അടങ്ങുന്ന മുന്നണി ഉണ്ടാവുകയും സി.പി.ഐ (എം)ന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ അത് തുടർച്ചയായി മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടിലേറെ അധികാരം കയ്യാളുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ കേരളത്തിൽ മുന്നണി സംവിധാനത്തിലൂടെ സി.പി.ഐ (എം)ന് ഒന്നിടവിട്ടുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ മാത്രമെ അധികാരത്തിലേറാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളു. വർഗ്ഗീയ-വിഭാഗീയ കക്ഷികളുമായുള്ള കൂട്ടുകെട്ട് ചില വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ പാർട്ടിയുടെ വളർച്ചക്ക് തടസമായിട്ടുണ്ടെന്ന് ഇ.എം.എസ്. ഒരു ഘട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയുകയും അത്തരം കക്ഷികളെ ഇടതു മുന്നണിയിൽ നിന്നൊഴിവാക്കുകയും ചെയ്തു. അവരുടെ സഹായം കൂടാതെ ഇടതു മുന്നണിക്ക് ജയിക്കാനുമായി. പിന്നിടു നടന്ന തദ്ദേശ സ്വയംഭരണ സ്ഥാപനങ്ങളിലേക്കുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പിലും ഇടതുപക്ഷത്തിന് വമ്പിച്ച വിജയം കൈവരിക്കാനായി. ആ വിജയം നൽകിയ അമിത ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ സി.പി.ഐ (എം) കാലാവധി പൂർത്തിയാകും മുമ്പ് നിയമസഭ പിരിച്ചുവിട്ടു തെരഞ്ഞെടുപ്പു നേരിടാൻ തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷെ അതിന്റെ കണക്കുകൂട്ടൽ പിഴച്ചു. നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ജനങ്ങൾ കോൺഗ്രസ് നയിക്കുന്ന മുന്നണിക്ക് അനുകൂലമായി വിധിയെഴുതി. അത് പഴയ ലൈനിലേക്ക് തീരിച്ചുപോകാൻ പാർട്ടിയെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. കേരളാ കോൺഗ്രസ്, മുസ്ലിം ലീഗ് തുടങ്ങിയ വർഗ്ഗീയ-വിഭാഗീയ കക്ഷികളിൽ പിളർപ്പുണ്രാകുമ്പോൾ പിണങ്ങിപ്പോകുന്നവർക്ക് കാര്യമായ ജനപിന്തുണയില്ലെങ്കിൽ പോലും പാർട്ടി അവരെ സ്വാഗതം ചെയ്യാൻ തയ്യാറായി. രണ്ട് മുന്നണികളെ നയിക്കുന്ന കക്ഷികളും തുടർച്ചയായി പിന്തുടരുന്ന വർഗ്ഗീയ-വിഭാഗീയ പ്രീണനം കേരള രാഷ്ട്രീയത്തെ മൊത്തത്തിൽ ദുഷിപ്പിച്ചു.

ആദ്യ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സർക്കാർ തുടങ്ങിവെച്ച ഭൂപരിഷകരണം, ഏതാനും കൊല്ലക്കാലത്തെ വടംവലികൾക്കുശേഷം, ഏറെ വെള്ളം ചേർത്ത്, പിന്തിരിപ്പൻ പാർട്ടികൾക്കുപോലും സ്വീകാര്യമായ നിലയിൽ, ഒടുവിൽ നിയമമായി. നിയമപ്രക്രിയ പൂർത്തിയാക്കുന്നതിലുണ്ടായ കാലതാമസം ഭൂവുടമകൾക്ക് ഭൂമി അന്യാധീനപ്പെടുത്തിയൊ തോട്ടമായി മാറ്റിയൊ നിയമത്തിന്റെ പരിധിയിൽ നിന്ന് പുറത്തു കടക്കാൻ അവസരം നൽകി. തന്മൂലം പ്രതീക്ഷിച്ച മിച്ചഭൂമി ലഭിച്ചില്ല. അനേകായിരങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ഭൂരഹിതരായി തുടരുന്നു. ആദ്യ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സർക്കാർ തുടങ്ങിവെച്ച വിദ്യാഭ്യാസ പരിഷ്കരണ നിയമം ഭരണഘടനാ വ്യവസ്ഥകൾക്ക് അനുസൃതമല്ലെന്ന വാദവുമായി ചില മാനേജുമെന്റുകൾ കോടതിയെ സമീപിക്കുകയുണ്ടായി. സുപ്രീം കോടതി ആ വാദം തള്ളി. ആ സർക്കാർ പുറത്താക്കപ്പെട്ടശേഷമാണ് കോടതി വിധി വന്നത്. കോൺഗ്രസ്-പി.എസ്.പി. സർക്കാരിന് സ്വാഭാവികമായും ആ നിയമം നടപ്പാക്കാൻ താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇ.എം.എസ്. വീണ്ടും മുഖ്യമന്ത്രിയായപ്പോൾ ആ നിയമം നടപ്പാക്കാൻ ഒരു ശ്രമവും നടത്തിയില്ല. സി.പി.എമ്മും സി.പി.ഐയും പിന്നീടും പല തവണ അധികാരത്തിലേറിയെങ്കിലും സ്വകാര്യ വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിലെ ചൂഷണത്തിനെതിരെ കുഞ്ഞുവിരൽ അനക്കിയില്ല. പ്രതിപക്ഷത്തിരിക്കുമ്പോൾ മാനേജുമെന്റുകൾക്കെതിരെ വിദ്യാർത്ഥി-യുവജന സംഘടനകളെ സമരത്തിനിറക്കുകയും അധികാരം ലഭിക്കുമ്പോൾ സ്വകാര്യമേഖലയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നയമാണ് ഇപ്പോൾ ഇടതുകക്ഷികൾ പിന്തുടരുന്നത്.

ആദ്യകാല അനുഭവം തെരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെ പാർട്ടിയെ വളർത്താനും അതിന്റെ ആശയങ്ങളും പ്രവർത്തനങ്ങളും വ്യാപിപ്പിക്കാ നും കഴിയുമെന്ന വിലയിരുന്നത്തൽ ശരിവെച്ചു. പശ്ചിമ ബംഗാളിലെ ഡാർജിലിങ് ജില്ലയിൽ പെടുന്ന നക്സൽബാരി എന്ന ഗ്രാമത്തിൽ ‘കൃഷിഭൂമി കർഷകന്’ എന്ന മുദ്രാവാക്യവുമായി ഗ്രാമീണർ 1967ൽ ആരംഭിച്ച സമരം അടിച്ചമർത്താനുള്ള പൊലീസ് ശ്രമം വെടിവെയ്പിൽ കലാശിച്ചു. ഏഴ് പെണ്ണുങ്ങളും രണ്ട് ആണുങ്ങളും രണ്ട് കുട്ടികളും കൊല്ലപ്പെട്ടു. ബംഗ്ലാ കോൺഗ്രസും ഇടതു കക്ഷികളുമടങ്ങുന്ന ഐക്യ മുന്നണി സർക്കാരായിരുന്നു അന്ന് സംസ്ഥാനം ഭരിച്ചിരുന്നത്. നക്സൽബാരിയിലെ കർഷകസമരത്തെ വിപ്ലവത്തിന്റെ തുടക്കമായി കണ്ട ചൈനയിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ മുഖപത്രമായ പീപ്പിൾസ് ഡെയ്‌ലി  ഇന്ത്യക്കു മേൽ വസന്തത്തിന്റെ ഇടിമുഴക്കം കേൾക്കാമെന്നെഴുതി. ആദ്യം സി.പി.ഐയുടെയും പിളർപ്പിനുശേഷം സി.പി.ഐ (എം)ന്റെയും ഭാഗമായിരുന്ന കനു സന്യാൽ. ചാരു മജുംദാർ എന്നിവരായിരുന്നു നക്സൽബാരി പ്രക്ഷോഭത്തിന്റെ നേതാക്കൾ. അവർ സി.പി.ഐ (മാർക്സിസ്റ്റ്-ലെനിനിസ്റ്റ്) എന്ന പേരിൽ പുതിയ പാർട്ടി രൂപീകരിച്ചു. നക്സൽബാരി സംഭവവികാസങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടുകൊണ്ട് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ശക്തികേന്ദ്രങ്ങളിൽ രൂപപ്പെട്ട നക്സലൈറ്റ് ഗ്രൂപ്പുകൾ നിരവധി യുവാക്കളെ ആകർഷിച്ചു. സാഹചര്യങ്ങൾ  വിപ്ലവത്തിന് അനുയോജ്യമാണെന്ന വിശ്വാസത്തിൽ അവർ സായുധസമര പരിപാടികൾ ആസൂത്രണം ചെയ്തു. ഭരണകൂടം പ്രസ്ഥാനത്തെ അമർച്ച ചെയ്യാൻ നടപടിയും  തുടങ്ങി. നിരവധി ജീവനുകൾ പൊലിഞ്ഞു. വസന്ത പ്രതീക്ഷ പൂവണിഞ്ഞില്ല.

ചാരു മജുംദാർ 1972ൽ കൊൽകത്താ ജയിലിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു. കനു സന്യാൽ 2010ൽ നക്സൽബാരിയിലെ വീട്ടിൽ സ്വയം ജീവനൊടുക്കി. കേരളത്തിൽ പ്രസ്ഥാനത്തിന് നേതൃത്വം കൊടുത്ത പലരും പിൽക്കാലത്ത്  സായുധസമര പാത ഉപേക്ഷിച്ച് പൊതുമണ്ഡലത്തിൽ മറ്റ് തലങ്ങളിൽ സജീവമായി.   അവർ തുടങ്ങിവെച്ച പ്രസ്ഥാനം പിളർപ്പുകൾക്കും  കൂടിച്ചേരലുകൾക്കും ശേഷം പല പേരുകളിൽ ഇപ്പോഴും തുടരുന്നുണ്ട്. അവർ രാജ്യത്തെ ആദിവാസി മേഖലകളിൽ ഭരണകൂടത്തിന് കടുത്ത വെല്ലുവിളി ഉയർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ഇന്ത്യയിലെ ഇപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യങ്ങൾ  സായുധ സമരത്തിന് അനുയോജ്യമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവർ നന്നെ കുറവാണ്.                                                

നക്സൽബാരി പ്രസ്ഥാനം യുവഹൃദയങ്ങളിൽ ചലനം സൃഷ്ടിച്ച കാലത്ത് പൊതുജീവിതം ആരംഭിച്ച എം. എൻ. രാവുണ്ണിയുടെ പോരാട്ട ജീവിതത്തിന്റെ കഥയാണ് മാതുലാമണി ഈ ചെറിയ പുസ്തകത്തിൽ പറയുന്നത്. മുഖ്യധാരാ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനം പാർലമെന്ററി രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ തത്രപ്പാടിൽ മുങ്ങിയതിന്റെ ഫലമായുണ്ടായ വിടവ് നികത്തിയത് നക്സലൈറ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്ന യുവാക്കളായിരുന്നു എന്ന് മാതിലാമണി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. അവർ ലക്ഷ്യത്തിലെത്തിയോ ഇല്ലയോ എന്നൊക്കെ ആകുലപ്പെടുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ലെന്ന് ഗ്രന്ഥകർത്താവ് നിരീക്ഷിക്കുന്നു. ഇടതുപക്ഷ രാഷ്ട്രീയം ദുഷിച്ചതിന്റെ കെടുതി അനുഭവിക്കുന്ന രണ്ട് സംസ്ഥാനങ്ങളാണ് പശ്ചിമ ബംഗാളും കേരളവും. നവോത്ഥാന  പ്രസ്ഥാനം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടു പോകാൻ ചുമതലപ്പെട്ട കേരളത്തിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾക്ക് അത് ചെയ്യാനായില്ല. ബംഗാളിൽ ഇടതുപക്ഷ തേരോട്ടം അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു. സന്തോഷത്തിന് വക നൽകുന്ന സാഹചര്യങ്ങളിലല്ല അത് സംഭവിച്ചത്. വളർച്ചയുടെ ഘട്ടത്തിൽ മുഖ്യധാരാ ഇടതുപക്ഷം ഉപയോഗിച്ച തന്ത്രങ്ങൾ പ്രയോഗിച്ചാണ് എതിരാളികൾ അതിനെ ഒടുവിൽ അധികാരത്തിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കിയത്. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിൽ പാർലമെന്ററി പ്രവർത്തനത്തിലേർപ്പെട്ട ഇടതുപക്ഷം ബഹുജന താല്പര്യങ്ങൾ ബലികഴിച്ചുകൊണ്ടാണ് മുന്നേറുന്നതെന്ന് മറ്റാരെക്കാളും മുമ്പെ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞവരെന്ന നിലയിൽ നക്സലൈറ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ആദ്യകാല നേതാക്കളുടെ ജീവിതം  പഠനമർഹിക്കുന്നു. 
(മാതുലാമണി എഴുതിയതും ഗ്രീൻ ബുക്സ്, തൃശ്ശൂർ, പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതുമായ “മുണ്ടൂർ രാവുണ്ണി: തടവറയും പോരാട്ടവും” എന്ന പുസ്തകത്തിന് എഴുതിയ അവതാരിക)
കലാകൌമുദി